Geçen hafta Everest e tırmanma hayallerimin peşine düşüp nasıl Nepal e gerçek tek başıma seyahate Esenyurt Escort başladığımı ve Lukla ya ulaştıktan sonra yaşadığım maceraları yazmıştım İstanbul dan başladığım seyahatim gün geçtikçe kendi hudutlarımı bile aştığım heyecanlı bir tecrübeye dönüştü Birinci durağım Katmandu ydu Burada beni baharat İstanbul Escort kokuları motor kornaları ve ağır trafik karşıladı
Seyahatimin güçlü geçeceğini düşünmeye başlamıştım ki tekrar uçağa atladığımda fikrim büsbütün değişti Yemyeşil Himalayalar ın üzerinde süzülürken Bahar bu bir hayal değil dedim Beylikdüzü Escort Base Camp e gerçek tırmanışa başladığımda dertlerimin yerini heyecan aldı Bir orta yanımdan geçen yaklar yani Tibet öküzleri arbede etmeye başlayınca az kalsın boynuzu yiyordum ancak neyse ki bunu da kazasız atlattım Bu hafta asıl tırmanışa 3 800 metreden sonrasına geçiyorum
İçimde atlar koşuyor
Seyahatimin beşinci gününe şaşılacak derecede enerjik uyandım Uzun mühlet görüntünün tadını çıkararak yürüdüm Ancak sonra yokuşlar ve yüksek irtifa başladı Güç sevgilim güç İçimde atlar koşarken yavaş çekim adımlarla nefes nefese gayeye varmaya çalışıyorum Bazen içimden İnsan kendine bunu neden yapar diye söyleniyorum ancak vazgeçmiyorum da 4 000 metreye ulaştığımda etrafta ağaç da kalmıyor Açık alandayız direkt rüzgârı yiyoruz Bir taraftan güneş burnumu yakıyor lakin rüzgâr insanı donduruyor Bu ne yaman bir çelişki
Her sabah yüzümün sağ tarafına yumruk yemişim üzere uyanıyorum Sen neymişsin yüksek irtifa Başımın ağrısı dayanılacak üzere değil En azından nefes alabiliyorum diye memnunum oksijen de azaldı çünkü Ancak görüntü harika Everest i görmek istiyorum ancak 6 812 metre yükseklikteki Lakin Dablam Dağı bir an bile beni bırakmıyor Fotoğrafların fonunda daima o var Harika bir ayrıntı Altıncı günde daha da dik bir tırmanışa başladık Yüksek irtifa nedeniyle hareketler epeyce kısıtlanıyor ve nefes nefese kalıyor insan Olağanda gaye 5 500 metreydi fakat sisin geldiğini görünce geri dönüşe geçtik Birkaç gündür yemek yiyemiyorum Kendimi zorlayıp biraz atıştırıp yatıyorum
Türkiye ye selam olsun
Yedinci günümde dört mevsimi ayna anda yaşadım Bir anda kar yağmaya başladı örneğin Tam vaktinde atmışız kendimizi Lobuche ye Sona yaklaştıkça kurallar yeterlice zorlaşıyor Üzerimize ne bulduysak giydik Rüzgâr dayanılır üzere değil Latife maka 7 gündür yürüyorum Her şeye karşın seni göreceğim Everest diyerek seyahatimin sekizinci gününe başlıyorum Kahvaltı sonrası yeniden tırmanışa geçiyoruz Öğlene hakikat Gorakshep e ulaşıyoruz Heyecan dorukta Günlerdir bunun için yollardaydım lakin yüksek irtifa sebebiyle nefes almak yeterlice zorlaşıyor Base Camp ın olduğu yerden Everest in çok küçük göründüğünü biliyordum Üstten aşağıdaki turuncu çadırlara bakıyorum Sonra ağır adımlarla aşağıya iniyorum Fotoğraflarını gördüğüm Everest Base Camp 5 364 m yazısı karşımda işte Kayanın üstüne çıkıp Başardım buradan Türkiye ye selamlar diye haykırıyorum Zıplamalarımı gören dilimi bilmeyen beşerler beni alkışlamaya başlıyor
Ben de onları alkışlıyorm Hepimiz bu kutlamayı hak ettik sonuçta Dokuzuncu günde Kalapathar a tırmanıp gündoğumunu izleyeceğim hem de eksi 17 derecede Kat kat ne bulduysam giyiyorum Başıma lambamı takıp sabahın kör karanlığına dalıyorum Dağa baktığımda beşerler çoktan tırmanmaya başlamışlardı ateşböcekleri üzere görünüyorlardı Ben de canımın kalan son kırıntılarıyla yürümeye odaklanıyorum Görünümün en yeterli göründüğü doruğun burası olduğunu söylüyorlar Olağanda güneş doğunca Everest altın üzere parlıyormuş Tahminen mevsimi değildi bilemiyorum ancak bu türlü bir hoşluğa şahit olamıyoruz Onuncu günümde aşağılara indikçe ve yüksek irtifa baskısı üzerimden kalktıkça giderken göremediğim o hoş görünümlere daldım Oysaki ne harika yerlerden geçmişim ve asıl kıymetlisi ne kadar çok tırmanmışım Öğle başlayan yağmur etrafı daha hoş hale getiriyor Üstten sisli dağlara bakıyorum ve ne kadar çok Karadeniz e benzediğini fark ediyorum Orada yaşayan arkadaşlarım bu görüntüyü görse Ha bu duman için uraya mu gittun derlerdi
Yokuş aşağı uçarak indim
İşte son gün geldi ve ben dönüş yolundayım Tam 18 kilometre yürüyerek Lukla da uçağa kavuşacağım Namche Bazar dan çıkış devamlı yokuş aşağıya ilerliyor yer yer de merdivenler var Bir kaptırmışım kendimi güya uçuyorum İrtifa da devamlı düştüğü için eski gücüme kavuştum Nerde o 5 000 metrelerde adım atarken nefes nefese kalan Bahar En sonunda başladığım noktaya dönebildiğimde gözlerim doluyor Havaalanına ulaştım 500 metrelik pistten havalanırken günlerce yürüdüğüm yollara baktım Dünyanın çatısı Himalayalar ı tekrar selamladım Ne sıkıntı bir hayat var orada Yalnızca insan eşek ve yak ile taşınan günlük tüketim materyalleri ve at arabasının bile geçemediği patikalar
Havayolu haricinde bir ulaşım olmayan yolsuz bir coğrafya O hayvanlara yazık diyen onlarca bildiri aldım Beşerler başlarına bağladıkları bir bezle sırtlarında 50 kilo yük taşıyorlar Bir bölgeyi anlayabilmek için kültürünü öğrenmek ve ona hürmet duymak gerekiyor Hakikaten dünyanın en sıkıntı trekking yolu burası olabilir Bir yürüyüşle Türkiye deki tüm dorukları aşmış üzere oldum Hiç hazırlanmadan tahminen biraz bilgisiz yüreğiydi benimki Spor geçmişim olmasa asla yapamazdım Bu kadar zorlandığım öbür bir tecrübe hatırlamıyorum ancak kendime Başardın mecnun kız demenin memnunluğu çok başka
