Bolu’nun 35 km güneybatısında, 1.350 metre yükseklikteki Abant Gölü, suları tatlı olan ve en derin yeri 18 metreyi bulan, heyelan sonucu oluşmuş bir set gölü. Bölgeyi çevreleyen Abant Dağları’ndan gelen kar suları ve bir-iki küçük dere gölü besliyor.
Kış aylarında büsbütün buz tutan ve etrafındaki sarıçam, karaçam, meşe, kayın, kestane, ardıç ağaçları karlarla kaplanan göl, bilhassa kışın bölgeye çok büyük ölçüde turist çekiyor. Öteki mevsimlerde daha çok piknik ve göl etrafında yürüyüş için tercih edilen bölgede ziyaretçilerin konaklama ve yeme-içme gereksinimlerini karşılayacak imkanlar da var. Ayrıyeten Bolu’ya giden E5 karayolundan Abant tarafına yanlışsız sapıldığında, Abant’a kadar yarım saat boyunca yolda birçok konaklama ve yeme-içme tesisi de bulmak mümkün. Bunlar ortasında Yeşil Mesken hem bölgeye uygun mimarisi hem de sunduklarıyla uygun bir seçenek.
Abant Tabiat Parkı’nın tabelaları biz gittiğimizde şimdi Abant Ulusal Parkı olarak değişmemişti. Girişte araba için 33 lira ödedik. Parkın girişinde Abant Tabiat Mescidi isimli ahşaptan yapılmış küçük bir bina bizi karşıladı. Çabucak yanında müracaat olarak da kullanılan küçük tabiat müzesini göreceksiniz.
İçerisi içi doldurulmuş hayvanlarla dolu. Ayı, karaca, geyik, vaşak, gelincik üzere hayvanlar sergileniyor. Müzedeki akvaryumda bölgeye ilişkin endemik bir tıp olan Abant alabalıklarına ayrıyeten vakit ayırın. Seyahatiniz sırasında göle dikkatlice baktığınızda bu alabalıklara kıyıya yakın yerlerde de rastlayabilirsiniz.
Sarı ve beyaz nilüferler de gölün doğal hayatında değerli renklerden. Bir öbür endemik tıp olan Abant çiğdemini yükseklerdeki yamaçlarda görmek mümkün olabiliyor.
Parkın girişindeki faytonlarla ziyaretçiler gölün etrafında gezinti yapabiliyor.
Müzenin çabucak karşısında fayton ve atlar var. Gölün etrafını bunlara binerek gezebilirsiniz. Fakat atların durumu bizi biraz üzdü. Muhtemelen yem fiyatlarının artması ve turist sayısının azalması yüzünden güzel bakılamadıklarını düşündük.
Biz evvel Abant Palace otelinde mola verdik. Burada ATV kiralanabildiğini öğrendik. Mola sonrası göl kenarındaki bir restoranda yemek yedik. Göl etrafında yürüyüş, atların pisliklerinden ve yürüyüş yolunun çabucak yanından geçen otomobil yolundan ötürü çok keyifli olmadığından, yürüyüşümüzü ormanın içine girerek ve göle dökülen bir dereyi takip ederek yaptık.
güzelleşmeye başladı. Devasa ağaçların ortasında ve renkli yayla çiçeklerinin kokuları eşliğinde patika yolları takip ettik. Genelde göl etrafında, kıyıya yakın yerlerde piknik alanları olduğundan ve buralarda mangal yakılıp yemek yendiğinden, zirvelere gerçek çıkıp tabiatın içinde kaybolmak bize daha düzgün geldi. Yürüyüşümüz sonrası otomobilimize binip gölün geri kalan kısmını dolaşırken, gölde avlanan balıkçıları ve günübirlik gelen kalabalık kümelerin düzenlediği yayla şenliklerini gördük.
Daha çok mesire yeri gibi
Milli park içindeki insan kalabalığı ve yapılan aktiviteler biraz başımızı karıştırdı. Çünkü 2873 sayılı Ulusal Parklar Kanunu’nun 2. hususuna nazaran ulusal park bilimsel ve estetik bakımdan, ulusal ve milletlerarası seçkin bulunan doğal ve kültürel kaynak bedelleriyle müdafaa, dinlenme ve turizm alanlarına sahip tabiat ve gezinme alanı. Tabiat parkıysa halkın eğlenme ve dinlenmesine uygun, görünüm bütünlüğü içinde, yabani hayvan ve bitki örtüsüne sahip tabiat kesimi olarak tanımlanıyor.
Kış aylarında çok daha bakir ve en doğal haliyle bizi kendine hayran bırakan Abant Gölü, bir ulusal parktan çok mesire havasındaydı. Piknik, kamp, olta balıkçılığı yapılabilen, bisiklet, fayton ve atla gezilebilen, göle giden yolda ATV’ye binilebilen, yükseklerdeki Çepni Yaylası’ndan yamaç paraşütüyle atlanabilen Abant Gölü Ulusal Parkı’nın, yeni statüsü doğrultusunda birtakım düzenlemelere kesinlikle gereksinimi olduğunu gözlemleyerek bölgeden ayrıldık.
