Asgari fiyata artırım yapıldı ve bekar çalışanın eline geçen minimum fiyat 4 bin 253 TL’den, 5 bin 500 TL’ye çıkarıldı. Artırım oranını Cumhurbaşkanı Erdoğan, evvel yüzde 25 diye açıkladı, sonra yüzde 30 olarak düzeltti. Lakin artırım oranı her ikisi de değil, yüzde 29,3’tü.
Bu vakte kadar TÜİK’in açıkladığı enflasyon oranından daha yüksek oranda taban fiyat artırımı yapmakla övünen Erdoğan lakin yüzde 29,3 artırım yapabildi minimum fiyata. Halbuki son artırımdan bu yana yaşanan TÜİK enflasyonu yüzde 35’ti, üstelik bu orana haziran ayı dataları de şimdi dahil edilmedi. Haziran enflasyonunu da eklediğimizde, bu oran yüzde 40’a çıkacaktır. Bu haliyle, enflasyon oranı kadar dahi yapılsa yüzde 40’a yakın artırım beklememiz lazımdı. Bu oranda artırım yapılsaydı, minimum fiyatın 5 bin 954 TL olması gerekirdi. Yani taban ücretlinin 454 TL’sini enflasyon canavarı tarafından yutuldu.
Neden enflasyon oranı kadar artırım yaparlar? Derler ki; bu 6 ayda eriyen gelirinizi, fiyatlardaki artış oranı kadar artırarak alım gücünüzü koruyorum. Lakin bu da, büyük palavralardan biridir. O denli ki; 6 aylık süreyi biraz uzatarak örneklendireyim.
Enflasyon düzenlemesinin 6 ayda bir değil de 10 yılda bir yapıldığını varsayalım. Son taban fiyat artırımı 2013’te yapılmış olsun. O yıl minimum fiyat 774 TL’ydi. O yıldan bu yıla bu meblağın sabit kaldığını düşünelim. Bu haziranda 774 TL’yle geçinen bu kişi, o ayın sonunda, 10 yıllık enflasyon oranı kadar artırım alırsa… Mesela, bu denli yıl 774 TL’yle geçinmeye çalışmış bu kişi, temmuzda bir anda 6000 TL maaşa kavuşursa… Bu türlü bir durumda hükümet bu kişiyi enflasyona ezdirmedik diyebilir mi?
İçkideki haram dairesini çizmeye çalışan birtakım tefsirciler, “Çoğu sarhoş edenin azı haramdır” der. Tıpkı hesap, 10 yılda bir yapılsa fecî bir sonuç doğuracak “enflasyon düzeltmesi” uygulaması, 6 ayda bir de yapılsa, olumlu bir sonuç doğurmaz. Yani yüzde 40’lık enflasyon düzenlemesinin manası, 6 aydır dayak yiyen bir boksöre, dinlenme fırsatı vermeye emsal.
Ama diyelim ki, iktidarın kıssası hakikat olsun. Yüzde 40 artırım yapıldığında enflasyona karşı korunmuş olalım. Ancak bu durumda bile yüzde 29,3 artırım yapıyorsunuz. Emekçiye 454 TL daha verip, yıllardır sürdürdüğünüz efsaneye son veriyorsunuz. Bu nedenle, evvelki gün “NATO Kahramanı” formunda şişirilen Erdoğan, dün bir efsaneyi sonlandırmak zorunda kalan çaresiz bir siyasetçiye dönüştü. Enflasyon oranı kadar bile artırım yapamadı.
Derken sinsi bir hesap geldi. 6 aylık enflasyon düzeltmesini, 1 yıla çıkararak hesapta bir hile yapıldı. Denildi ki;
“Asgari fiyat geçen sene 2825 TL’ydi, artık de 5500 TL yapıyoruz. Yani bir yıllık artış oranı yüzde 96,4. TÜİK’in yıllık enflasyonu da yüzde 73,5! İşte, artırım oranını enflasyonun üzerinde tuttuk. O halde, biz halkımızı enflasyona ezdirmedik masalı sürebilir”.
Yukarıda anlattığım nedenle, enflasyon düzeltmesi uygulaması zati bir masaldır. Bu uygulamada enflasyon boyunca dayak yiyen halka ortada sırada su verilir ve dayak devam eder. Su verip dövmeye devam edenin, size su vermesiyle övündüğünü düşünün. Bu ne kadar saçma bir durumsa, enflasyon oranı kadar artırım yapmayı “enflasyona ezdirmedik” diyerek sunmak kurnazlıktır.
Türkiye’nin yüzde 99’u bu illetin altında ezilirken, kıssasını sürdürmek için yalnızca yüzde 40 artırım yapması gerekiyordu Erdoğan. Ancak yapmadı ya da yapamadı.
AKP’li milletvekilleri bile, toplumsal medya paylaşımlarında “hayırlı olsun” demekle yetindi. Müjde denilmedi, “teşekkürler Erdoğan” kampanyaları düzenlenemedi. Tam tersine, tıpkı gün gelen sigara artırımını tartışıyordu toplumsal medya. İktidar basınının “NATO kahramanı” olarak şişirdiği imaj, dün taban fiyat tespit komitesi masasında tümüyle bozuldu. Kelamında durmadı, enflasyon oranı kadar artırım yapamadı.
Üstelik, o bile yetmezdi. Bu işin bu bozuk sistemdeki hakkını vermek gerekirse, büyümeden de hisse vermek gerekir. O denli ya… Anlatıp duruyoruz “Türkiye yüzde 7,3 büyüdü” diye. O halde yüzde 40’ın üzerine yüzde 7,3’lük büyüme hissesini eklemelisiniz. Böylelikle birebir gemide olduğu argüman edilen bir ülkede birilerini varlıklı ederken, halkın genelini yoksullaştırdığınız ortaya çıkmasın. Lakin ona bile sıra gelemedi. Onu bile yapamadılar.
Her ne kadar otoriter imgesinden taviz vermese de iktisat çok zorluyor Erdoğan’ı. Son derece gerçek bir sorun karşısında anlatılan kıssaları beşerler artık yutmuyor. Enflasyon düzeltmesinin bile bir manaya gelmediğini yaşayarak gördük. Artık anlatmaya gerek bile yok…
6 aydır nizamlı olarak dayak yiyoruz. İktidar bir su verecekti. Onu da yarım bardak verdiler.
Asgari fiyata artırım yapıldı ve bekar çalışanın eline geçen minimum fiyat 4 bin 253 TL’den, 5 bin 500 TL’ye çıkarıldı. Artırım oranını Cumhurbaşkanı Erdoğan, evvel yüzde 25 diye açıkladı, sonra yüzde 30 olarak düzeltti. Lakin artırım oranı her ikisi de değil, yüzde 29,3’tü.
Bu vakte kadar TÜİK’in açıkladığı enflasyon oranından daha yüksek oranda taban fiyat artırımı yapmakla övünen Erdoğan lakin yüzde 29,3 artırım yapabildi minimum fiyata. Halbuki son artırımdan bu yana yaşanan TÜİK enflasyonu yüzde 35’ti, üstelik bu orana haziran ayı dataları de şimdi dahil edilmedi. Haziran enflasyonunu da eklediğimizde, bu oran yüzde 40’a çıkacaktır. Bu haliyle, enflasyon oranı kadar dahi yapılsa yüzde 40’a yakın artırım beklememiz lazımdı. Bu oranda artırım yapılsaydı, minimum fiyatın 5 bin 954 TL olması gerekirdi. Yani taban ücretlinin 454 TL’sini enflasyon canavarı tarafından yutuldu.
Neden enflasyon oranı kadar artırım yaparlar? Derler ki; bu 6 ayda eriyen gelirinizi, fiyatlardaki artış oranı kadar artırarak alım gücünüzü koruyorum. Lakin bu da, büyük palavralardan biridir. O denli ki; 6 aylık süreyi biraz uzatarak örneklendireyim.
Enflasyon düzenlemesinin 6 ayda bir değil de 10 yılda bir yapıldığını varsayalım. Son taban fiyat artırımı 2013’te yapılmış olsun. O yıl minimum fiyat 774 TL’ydi. O yıldan bu yıla bu meblağın sabit kaldığını düşünelim. Bu haziranda 774 TL’yle geçinen bu kişi, o ayın sonunda, 10 yıllık enflasyon oranı kadar artırım alırsa… Mesela, bu denli yıl 774 TL’yle geçinmeye çalışmış bu kişi, temmuzda bir anda 6000 TL maaşa kavuşursa… Bu türlü bir durumda hükümet bu kişiyi enflasyona ezdirmedik diyebilir mi?
İçkideki haram dairesini çizmeye çalışan birtakım tefsirciler, “Çoğu sarhoş edenin azı haramdır” der. Tıpkı hesap, 10 yılda bir yapılsa fecî bir sonuç doğuracak “enflasyon düzeltmesi” uygulaması, 6 ayda bir de yapılsa, olumlu bir sonuç doğurmaz. Yani yüzde 40’lık enflasyon düzenlemesinin manası, 6 aydır dayak yiyen bir boksöre, dinlenme fırsatı vermeye emsal.
Ama diyelim ki, iktidarın kıssası hakikat olsun. Yüzde 40 artırım yapıldığında enflasyona karşı korunmuş olalım. Ancak bu durumda bile yüzde 29,3 artırım yapıyorsunuz. Emekçiye 454 TL daha verip, yıllardır sürdürdüğünüz efsaneye son veriyorsunuz. Bu nedenle, evvelki gün “NATO Kahramanı” formunda şişirilen Erdoğan, dün bir efsaneyi sonlandırmak zorunda kalan çaresiz bir siyasetçiye dönüştü. Enflasyon oranı kadar bile artırım yapamadı.
Derken sinsi bir hesap geldi. 6 aylık enflasyon düzeltmesini, 1 yıla çıkararak hesapta bir hile yapıldı. Denildi ki;
“Asgari fiyat geçen sene 2825 TL’ydi, artık de 5500 TL yapıyoruz. Yani bir yıllık artış oranı yüzde 96,4. TÜİK’in yıllık enflasyonu da yüzde 73,5! İşte, artırım oranını enflasyonun üzerinde tuttuk. O halde, biz halkımızı enflasyona ezdirmedik masalı sürebilir”.
Yukarıda anlattığım nedenle, enflasyon düzeltmesi uygulaması zati bir masaldır. Bu uygulamada enflasyon boyunca dayak yiyen halka ortada sırada su verilir ve dayak devam eder. Su verip dövmeye devam edenin, size su vermesiyle övündüğünü düşünün. Bu ne kadar saçma bir durumsa, enflasyon oranı kadar artırım yapmayı “enflasyona ezdirmedik” diyerek sunmak kurnazlıktır.
Türkiye’nin yüzde 99’u bu illetin altında ezilirken, kıssasını sürdürmek için yalnızca yüzde 40 artırım yapması gerekiyordu Erdoğan. Ancak yapmadı ya da yapamadı.
AKP’li milletvekilleri bile, toplumsal medya paylaşımlarında “hayırlı olsun” demekle yetindi. Müjde denilmedi, “teşekkürler Erdoğan” kampanyaları düzenlenemedi. Tam tersine, tıpkı gün gelen sigara artırımını tartışıyordu toplumsal medya. İktidar basınının “NATO kahramanı” olarak şişirdiği imaj, dün taban fiyat tespit komitesi masasında tümüyle bozuldu. Kelamında durmadı, enflasyon oranı kadar artırım yapamadı.
Üstelik, o bile yetmezdi. Bu işin bu bozuk sistemdeki hakkını vermek gerekirse, büyümeden de hisse vermek gerekir. O denli ya… Anlatıp duruyoruz “Türkiye yüzde 7,3 büyüdü” diye. O halde yüzde 40’ın üzerine yüzde 7,3’lük büyüme hissesini eklemelisiniz. Böylelikle birebir gemide olduğu argüman edilen bir ülkede birilerini varlıklı ederken, halkın genelini yoksullaştırdığınız ortaya çıkmasın. Lakin ona bile sıra gelemedi. Onu bile yapamadılar.
Her ne kadar otoriter imgesinden taviz vermese de iktisat çok zorluyor Erdoğan’ı. Son derece gerçek bir sorun karşısında anlatılan kıssaları beşerler artık yutmuyor. Enflasyon düzeltmesinin bile bir manaya gelmediğini yaşayarak gördük. Artık anlatmaya gerek bile yok…
6 aydır nizamlı olarak dayak yiyoruz. İktidar bir su verecekti. Onu da yarım bardak verdiler.
