CHP Adana Milletvekili Müzeyyen Şevkin, Adana’nın Kozan ilçesindeki Şevkiye mahallesinde kurulan Çarşamba Pazarı’nda esnafla dertleşti. Şevkin, pazarcılara “İşler nasıl, geçinebiliyor musunuz” diye sordu. Bir pazarcı, Şevkin’e şöyle cevap verdi:
“Berbat, artırımlardan ötürü berbat. Domatesi 10 liraya alıyoruz, 13 liraya satıyoruz. Milletin alım gücü yok. Her gün artırım, zam… Bıktık artık artırımlardan. İsyan bayrağı çekiyoruz hakikaten. 37 yaşındayım, kafayı yemek üzereyim artırımlardan. Dört tane çocuğum var, dördü de okula gidiyor. Yani yapacak hiçbir şey yok. Sahiden psikolojimiz bozuldu. Karı, koca çalışıyoruz. Otomobilimiz buradan Adana’ya 700 lira yakıyor. 700 lirayı biz buradan kazanıyor muyuz? Asla. Sabahtan bu saate çok dursun 500 lira. Daha malın ana parası da var. Ana parayı toplayacaksın, ondan sonra kâr. Kızım, dershaneye gidemediği için LGS imtihanından 211 aldı. Niçin? Artırımlardan ötürü gönderemiyoruz çocukları hiçbir yere. Gönderme bahtımız yok, 10-15 bin lira bir dershane. Hangi çocuğumu göndereyim? Pandemiden ötürü okulları da zati yanlışsız düzgün olmadı. Meskeninde bilgisayarı olan internetten girdi. Olmayanlar ne yapacak? Konutumda iki tane telefon var, çocuğun eline versen sen ne yapacaksın?”
‘Biberin kilosu 10 lira, ‘5 tane tart, ne gelirse ver’ diyor müşteri’
Bir öbür pazarcı ise “İşler berbatın kötüsü. Kim ‘iyi’ diyebilir buradaki? Hiçbir kuruş borcu olmayan arkadaşlarımızın alayının borcu var. Benim 1 lira borcum yoktu, benim borcum var. Ötesi yok yani. Vallahi çarkı döndürmeye çalışıyoruz. Daima boş, daima boş… Bu saatte pazarın adam kaynaması gerek, almıyor beşerler. Biberin kilosu 10 lira, ‘5 tane tart’ diyor. Ötesi var mı? Yok. Yani ‘5 tane tart, ne gelirse ver’ diyor müşteri. 10 liraya kıymetli değil ancak o denli yani. İş bozuk” dedi.
Bir öbür pazarcı da “Ben ameliyat oldum çalışamıyorum, lakin maaş yok, bir şey yok. Artırımları çok yüksek buluyoruz. Biz geçinemiyoruz. Köyden geliyorum” dedi.
‘Bakım aylığı vermiyorlar’
Bir bayan ise “Kahveli köyünden geliyorum. Benim de bir hasta oğlum var. Danıştım, bir konutta oturuyorum lakin oğlumun malı başka, benim hiçbir şeyim yok. Çocuğumun maaşını kestiler. Onu da ne bileyim, ‘Araştıracağız’ dediler. Uğraştım lakin bakım aylığı vermiyorlar bana. ‘Tapuda malın görünüyor’ diyorlar. Mal benim değil. Öteki konut de oğlanın. Benim üstüme ne mal var ne bir şey. Mal var lakin öbür oğlanın. Bir meskende duruyorum fakat benim bir şeyim yok” diye konuştu.
CHP Adana Milletvekili Müzeyyen Şevkin, Adana’nın Kozan ilçesindeki Şevkiye mahallesinde kurulan Çarşamba Pazarı’nda esnafla dertleşti. Şevkin, pazarcılara “İşler nasıl, geçinebiliyor musunuz” diye sordu. Bir pazarcı, Şevkin’e şöyle cevap verdi:
“Berbat, artırımlardan ötürü berbat. Domatesi 10 liraya alıyoruz, 13 liraya satıyoruz. Milletin alım gücü yok. Her gün artırım, zam… Bıktık artık artırımlardan. İsyan bayrağı çekiyoruz hakikaten. 37 yaşındayım, kafayı yemek üzereyim artırımlardan. Dört tane çocuğum var, dördü de okula gidiyor. Yani yapacak hiçbir şey yok. Sahiden psikolojimiz bozuldu. Karı, koca çalışıyoruz. Otomobilimiz buradan Adana’ya 700 lira yakıyor. 700 lirayı biz buradan kazanıyor muyuz? Asla. Sabahtan bu saate çok dursun 500 lira. Daha malın ana parası da var. Ana parayı toplayacaksın, ondan sonra kâr. Kızım, dershaneye gidemediği için LGS imtihanından 211 aldı. Niçin? Artırımlardan ötürü gönderemiyoruz çocukları hiçbir yere. Gönderme bahtımız yok, 10-15 bin lira bir dershane. Hangi çocuğumu göndereyim? Pandemiden ötürü okulları da zati yanlışsız düzgün olmadı. Meskeninde bilgisayarı olan internetten girdi. Olmayanlar ne yapacak? Konutumda iki tane telefon var, çocuğun eline versen sen ne yapacaksın?”
‘Biberin kilosu 10 lira, ‘5 tane tart, ne gelirse ver’ diyor müşteri’
Bir öbür pazarcı ise “İşler berbatın kötüsü. Kim ‘iyi’ diyebilir buradaki? Hiçbir kuruş borcu olmayan arkadaşlarımızın alayının borcu var. Benim 1 lira borcum yoktu, benim borcum var. Ötesi yok yani. Vallahi çarkı döndürmeye çalışıyoruz. Daima boş, daima boş… Bu saatte pazarın adam kaynaması gerek, almıyor beşerler. Biberin kilosu 10 lira, ‘5 tane tart’ diyor. Ötesi var mı? Yok. Yani ‘5 tane tart, ne gelirse ver’ diyor müşteri. 10 liraya kıymetli değil ancak o denli yani. İş bozuk” dedi.
Bir öbür pazarcı da “Ben ameliyat oldum çalışamıyorum, lakin maaş yok, bir şey yok. Artırımları çok yüksek buluyoruz. Biz geçinemiyoruz. Köyden geliyorum” dedi.
‘Bakım aylığı vermiyorlar’
Bir bayan ise “Kahveli köyünden geliyorum. Benim de bir hasta oğlum var. Danıştım, bir konutta oturuyorum lakin oğlumun malı başka, benim hiçbir şeyim yok. Çocuğumun maaşını kestiler. Onu da ne bileyim, ‘Araştıracağız’ dediler. Uğraştım lakin bakım aylığı vermiyorlar bana. ‘Tapuda malın görünüyor’ diyorlar. Mal benim değil. Öteki konut de oğlanın. Benim üstüme ne mal var ne bir şey. Mal var lakin öbür oğlanın. Bir meskende duruyorum fakat benim bir şeyim yok” diye konuştu.
