İYİ Parti Genel Lideri Meral Akşener partisinin küme toplantısında gündemi kıymetlendirdi.
İspanya’nın Başşehri Madrid’de düzenlenen tepede Finlandiya, İsveç ve Türkiye ortasında imzalanan üçlü memoranduma atıfta bulunan Akşener, “Önemli olan PKK’nın bu iki ülkedeki varlığına son verecek somut aksiyonlarının görülmesiydi. İktidarın İsveç ve Finlandiya nezdinde rastgele bir somut gelişme olmaksızın attığı bu imza maalesef ülkemizin çıkarıyla bağdaşmayan bir ödündür. Bu türlü durumlarda Erdoğan ve arkadaşlarının imza attığı diğer mutabakatlarda da şahit olduk. Münasebetiyle her ne kadar sayın Erdoğan ve arkadaşları açısından aldanmak ve aldatılmak sıradan alışkanlık olsa da bu durum Türk milleti için kabul edilebilir değildir.” sözlerini kullandı.
Akşener şunu söyledi:
“Ülkemizin PKK ile YPG-PYD ortasında kurduğu ilginin mutabakat metninde itinayla birbirinden ayrılmış olmasıdır. Türkiye’nin devlet siyaseti YPG-PYD ve PKK’nın bir ve tıpkı olduğu yani tıpkı zehirli ağacın kısımları olduğudur. Fakat mutabakat metninin 5. paragrafı PKK’yı terör örgütü olarak görürken YPG ve PYD Türkiye’ye yönelik ulusal çıkar tehdidi olarak tanımlanıyor. Üstelik İsveç ve Finlandiya terör örgütlerine yapılan finansal yardımları ve militan iştiraklerini denetleme kelamını verirken yeniden 5. paragrafa işaret ediliyor. PYD-YPG’ye mali yardımlar mutabakat kapsamı dışında bırakılmış oluyor.”
Akşener’in satırbaşları şöyle:
Biliyorsunuz dün gece, AK Parti iktidarının, İsveç ve Finlandiya’nın, NATO üyelik müracaatına yönelik çekincelerini, geri çektiğini ve üyeliklerine dayanak vereceğini öğrendik. 25 Mayıs’ta, yani bundan bir ay evvel, ülkemizin bu bahiste iki önceliği olduğunu söylemiştik. Bunlardan birincisi, Putin Rusya’sının, saldırgan dış siyasetine karşı, NATO ittifakını, olabildiğince güçlendirmekti. İkinci önceliğimiz ise, PKK’nın Avrupa topraklarından, topyekün, bütün ögeleriyle silinip atılmasıydı. Ne var ki, dün gece varılan mutabakatın, maalesef, bu çok temel bahislerdeki beklentilerimizi karşılamaktan, hayli uzak olduğu gözüküyor.
PKK’nın, İsveç ve Finlandiya tarafından, terör örgütü olarak tanınması, yeni bir durum değil. Değerli olan, PKK’nın, bu iki ülkedeki varlığına son verecek, somut hareketlerin görülmesiydi. Hasebiyle, iktidarın, İsveç ve Finlandiya nezdinde, rastgele bir somut gelişme olmaksızın attığı bu imza, maalesef, ülkemizin çıkarlarıyla bağdaşmayan bir ödündür. Zira, mutabakat metnine nazaran, verilen kelamların tutulması için oluşturulacak, üçlü düzenek, İsveç ve Finlandiya, NATO üyesi olduktan sonra devreye girecek.
Yani, bu sistemin, işlememesi durumunda, Türkiye, elindeki NATO kartını kaybetmiş bir biçimde, itirazlarını sürdürmek ve haklı davasını anlatacak, muhatap aramak zorunda kalacak.
Nitekim bu türlü durumlara, daha evvel Sayın Erdoğan ve arkadaşlarının imza attığı, diğer mutabakatlarda da şahit olduk. Münasebetiyle, her ne kadar Sayın Erdoğan ve arkadaşları açısından, aldanmak ve aldatılmak, sıradan alışkanlıklar olsa da, bu durum, Türk Milleti için kabul edilebilir değildir.
İkinci mevzu ise, ülkemizin, PKK ile YPG/PYD ortasında kurduğu bağın, mutabakat metninde, ihtimamla birbirinden ayrıştırılmış olmasıdır. Türkiye’nin devlet siyaseti, YPG, PYD ve PKK’nın, bir ve tıpkı şey olduğu, yani tıpkı zehirli ağacın kolları olduğudur. Lakin; mutabakat metninin 5’inci paragrafı, PKK’yı terör örgütü olarak görürken, YPG ve PYD, Türkiye’ye yönelik, ulusal çıkar tehdidi olarak tanımlanıyor. Üstelik, İsveç ve Finlandiya, terör örgütlerine yapılan finansal yardımları, ve militan iştiraklerini denetleme kelamı verirken, yeniden 5’inci paragrafa işaret ediliyor, PYD ve YPG, bunun dışında tutuluyor.
Yani, PYD/YPG’ye yönelik mali yardımlar, mutabakat kapsamı dışında bırakılmış oluyor. Üst perdeden atılan kürsü diskurları, her vakit olduğu üzere, yeniden, müzakere masasında verilen ödünlerle, taçlandırılmış üzere gözüküyor. Ve tekrar, ülke çıkarlarımız açısından, son derece kıymetli bir fırsat,
Sayın Erdoğan’ın, dış politikayı iç siyasete materyal yapma sevdası uğruna, kaçırılmış gözüküyor. GÜZEL Parti olarak, süreci takip etmeye devam edeceğiz. Mutabakat masasında atılan geri adımın, Sayın Erdoğan ile Joe Biden ortasındaki görüşme bağlamındaki yansımalarını da, ayrıyeten değerlendireceğiz.
Ek bütçe
Dış siyasetteki bu üstün performansının yanında, öngörü abidesi, büyük ekonomist Sayın Erdoğan, inatla başının dikine gidip, yaptığı yanlışları da bir türlü kabullenmeyerek, ülkemizdeki ekonomik krizi, daha da derinleştirmeye devam ediyor.
Bizzat kendisinin hazırlatıp, Meclis’e gönderdiği bütçe Kanunu, 2022 yılında; Enflasyonun yüzde 9,8, Dolar kurunun da, 9 lira 27 kuruş olmasını öngörüyordu. Yüzde 9,8 olarak öngörülen enflasyon, bugün, TÜİK sayılarıyla bile, yüzde 73 buçuğu buldu. Dolar kuru ise, 17 liraya dayandı.
Şu öngörü yeteneğine bir bakar mısınız?… Bunlara öngörü değil, lakin dilek diyebiliriz. Belirli ki Bay Kriz, geceleri yatmadan günlüğüne yazması gereken dileklerini, Bütçe Kanunu’na yazmış…
Dünyanın hiçbir yerinde; Enflasyon kestirimi, 70 puan, Kur kestirimi ise, yüzde 100 oranında sapan, ne bir ülke, ne de bir idare görmeniz mümkün değildir. Ancak bu türlü bir rezalete imza atmak; giderayak Bay Kriz’e nasip oldu…
Nitekim, bu öngörüsüzlüğün sonucu olarak da, iflasını açıklayan Ak Parti iktidarı, ek bütçe istemek zorunda kaldı. Ek bütçe kanun teklifinde; 2022 yılı için, 1 trilyon 751 milyar lira olarak, kanunlaşan Merkezi İdare Bütçesi sarfiyatlarına, 1 trilyon 80 milyar lira ödenek eği isteniyor.
Yani, ek edilen ödeneğin, başlangıç bütçesine oranı, yüzde 62. Yani, tıpkı enflasyon ve kur iddialarında olduğu üzere, Bay Kriz’in bütçesinde de, inanılmaz bir öngörü başarısı, yüzde 62’lik bir sapma var. Bu kadar büyük bir sapma, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde birinci kere oluyor.
Bu ortada, kanun gereği, ek edilen ödenek kadar, gelir gösterme zaruriliği bulunuyor. Bu çerçevede, 1 trilyon 80 milyar liralık da, bir gelir artışı öngörülmüş. Ek gelirlerin, başlangıç bütçe gelirlerine oranı ise, yüzde 73. Yani aslına bakarsanız; Bu teklif, ek bir bütçe değil, ikinci bir bütçe teklifidir.
Peki, bu ikinci bütçe teklifinde, öbür neler var, gelin birlikte bakalım: Mesela; Enflasyon ve kur farkı nedeniyle; devletin mal ve hizmet alım masraflarına, 86 milyar lira, sermaye sarfiyatlarına de, 74 milyar lira ek ediliyor. Yani lüksten, şatafattan ve kamu bina inşaatlarından, yeniden taviz verilmiyor.
Mesela; Faiz sarfiyatlarında, 129 milyar lira artış öngörülüyor. Bunun 40 milyar lirası ise, kur muhafazalı mevduat kapsamında yapılacak ödemeler. Pekala bir avuç zengine, 40 milyar lira ek ödeme yapılırken; milyonlarca çiftçimize verilecek desteklerdeki artış ne kadar biliyor musunuz? Yalnızca 15 milyar lira…
Bitti mi? Bitmedi. Ek bütçenin, 710 milyar lirası, ÖTV, KDV üzere vergilerle finanse edilecek. Yani fatura, yeniden en adaletsiz vergi olan, enflasyon vergisiyle, milletimize kesilecek. Olan tekrar milletimize olacak, Bay Kriz ve takımının beceriksizliğinin ceremesini, yeniden milletimiz çekecek.
Böyle bir faturanın, hayat pahalılığı ve enflasyon canavarıyla boğuşan, derin bir besine erişim ve barınma krizinin pençesinde, artık yalnızca hayatta kalabilmek için çaba veren, milletimize kesilmesi, en hafif tabiriyle zulümdür. Bu kadar kolay.
BDDK’nın gece yarısı kararı
Ama ülkemizi içine soktukları kriz, artık o kadar derinleşti ki; İktidar için, artık milletin cebine el uzatmak da yetmiyor. O nedenle, artık de gözlerini şirketlerin sermayelerine, dolar hesaplarına diktiler. Biliyorsunuz geçtiğimiz hafta, her zamanki üzere, tekrar bir gece yarısında, BDDK, şirketlerin kredi kullanımına ait bir karar yayınladı. Bu karara nazaran; 15 milyon lira ve üzeri, döviz ve altın cinsi varlık bulunduran şirketler, kredi kullanamayacak. Yani şirketler, ya kredi kullanmaktan vazgeçecekler, ya da, enflasyona karşı korunmaktan vazgeçecekler…
Bir şirket kasasında niçin döviz meblağ? Borç ödemek için meblağ. İthalat yapmak için fiyat. Hammadde almak ve üretmek için meblağ. Yani şirketler, Türk lirasının, her gün daha da eridiği bir ortamda; sattığı malı yerine koyabilmek, işleri döndürebilmek için, elinde döviz tutuyor. Yani aslında, iktidarın iktisatta oluşturduğu güvensizlik iklimi sebebiyle; döviz mevduatı kullanılıyor.
Sorunun kaynağı şahsen kendisi ancak, o kendini değiştirmek yerine, kendisi dışında ne varsa değiştiriyor. Merkez Bankası Liderini değiştirdi, olmadı. Hazine ve Maliye Bakanını değiştirdi, olmadı. Enflasyon patladı, TÜİK’in müdürlerini değiştirdi, tekrar olmadı. Hiçbiri yarar etmedi. Artık de, özgür piyasa şartlarını değiştirmeye kalkıyor.
Değerli milletvekilleri; Lafı eğip bükmenin alemi yok. Bu karar, bir sermaye denetimidir. Bu karar, Türkiye’de 1989’dan beri var olan, sermayenin hür sirkülasyonunu, net olarak ortadan kaldırmaktır. Bu karar, Bay Kriz’in Türk şirketlerine uyguladığı bir ambargodur.
Eğer birtakım dış güçler gelip; Türkiye’ye yatırım yapılmasını engellemeye, Türkiye’den sermaye çıkışını teşvik etmeye, Ve ülkemizi, bir döviz krizine sokmaya çalışsalardı; tam olarak bu türlü bir karar alırlardı. Lakin bu kararı kim aldı? Bu ülkeyi yönetenler aldı. Sahiden ibretlik. Ülkemizin yıllarca biriktirdiği döviz, çarçur edilirken; adım adım, tam teşekküllü bir sermaye denetimine hakikat gidiyoruz. 40 yıl boyunca, kat ettiğimiz tüm etaplar; siyasi ömrünü tamamlanmış bir iktidarın, kaçınılmaz sonunu, biraz daha geciktirebilmek için, feda ediliyor.
Küçük yatırımcısına, vatandaşlarına düpedüz kumpas kuran, Yanlış algılarla, piyasayı yönlendirmeye çalışan, Tüm güvenilirliğini ve prestijini yitirmiş olan, bu iktisat idaresinin, artık ülkemize verebileceği hiçbir şey kalmamıştır.
Buradan Sayın Erdoğan’a sesleniyorum; Belirli ki, saraydaki lüks ve şatafat, senin gözünü kör etmiş. Ancak ben sana hatırlatayım: Sen, milletin sana vermiş olduğu yetkiyle oradasın. Yani o koltuk da, o saray da bu milletin. Senin bu millete; “Satın dövizleri, yoksa kredi vermem.” deme üzere hakkın yok. Zira; Merkez Bankası da bu milletin. Basılan para da bu milletin. Bunların hiçbirisi, senin babanın malı değil.
Sen evvel, yandaşına satın aldırdığın, televizyon kanalı için verilen kredinin peşine düş. Sen evvel, yandaşlarına verilen, karşılıksız kredilerin peşine düş. Sen evvel, yandaşlarının, döviz mevduatlarının peşine düş. Sen, saraydaki bir küçük azınlıkla birlikte, sefa sürerken; bir sürü işe yaramaza, 5 maaş, 10 maaş, 15 maaş bağlarken; ulufe dağıtır üzere, ihale dağıtırken; bu millete parmak sallayamazsın.
Eğer çok dövize sıkıştıysan; Evvel, bindiğin 500 milyon dolarlık uçağı sat! Bir kez de sen tasarruf etsen, ne olur? Bir kezliğine, şatafattan ödün versen, incilerin mi dökülür? Bir kalemde, memlekete 500 milyon dolar girer, kötü mı olur?
Millete “dövizini sat” diyorsun, sonra milletin sattığı dövizleri alıp, yandaşının cebine koyuyorsun. Şayet çok dövize sıkıştıysan; Yandaşlarına verdiğin, döviz garantili ihaleleri, Türk lirasına çevir!
Geçiş garantili projelere her yıl, milyarlarca dolar ödüyoruz. Kime döviz garantili ihale verdiysen, hepsini çağır. “Artık döviz garantisi yok.” de. “Her şey artık lirayla olacak.” de. Esasen hepi topu beş kişi.
Sürekli milletimize parmak sallayacağına, Bir kez de, beşli çetene parmak salla. Bir defa de, elini onların cebine sok. Bir defa de, onlardan fedakarlık iste.
Sayın Erdoğan; şayet dövize çok sıkıştıysan; Nebati Bakan ile birlikte, Edi’yle Büdü üzere yönettiğiniz ekonomiyi, işin ehline bırak. Merkez Bankası’nın, misyonunu yapmasına müsaade et. En azından seçimlere kadar da, iktisada burnunu sokma.
Ama biliyorum, sen bunların hiçbirini yapamazsın. O yüzden, bu milleti daha fazla yorma, ve bir an evvel seçim kararı al. Biz de milletimizden yetkiyi alıp, döviz kurları nasıl düşermiş sana öğretelim. Faiz nasıl inermiş, biz sana öğretelim. Enflasyon nasıl tek haneye düşermiş, biz sana öğretelim. Milletin alım gücü nasıl arttırılırmış, biz sana öğretelim. Ülkeye nasıl yatırım gelirmiş, milyonlarca şahsa nasıl iş bulunurmuş, biz sana öğretelim. 20 yılda alamadığın dersi, biz sana, bir yılda öğretelim. Buyur, hodri meydan! Al seçim kararını, bu ülke nasıl hak ettiği üzere yönetilirmiş, biz sana öğretelim!
Şekere dev zam
Değerli dava arkadaşlarım; Geçen ay, çaya gelen yüzde 47’lik artırımdan sonra, geçtiğimiz hafta da, şekere yüzde 67 artırım geldi. Yani, artık şekerli çay içmek bile, varlıklı işi oldu. Türkşeker’in açıkladığı artırım kararıyla birlikte; 50 kiloluk kristal şekerin, fabrika satış fiyatı, Tarım Kredi marketlerde, 390 liradan, 650 liraya, Öteki marketlerde ise, 550 liradan, 750 liraya çıktı.
Bundan birkaç ay evvel, Bay Kriz, şeker için ne demişti hatırlıyor musunuz? “Şekerde o denli kıymetli bir fiyat uygulaması yok…” Motamot bu türlü demişti. Maşallah dediği, 3 gün yaşamıyor…
Demek ki neymiş? “Şeker fabrikalarını satar, gereksinimi da ithalatla çözeriz.” demekle olmuyormuş. Demek ki neymiş? Cumhuriyetin bedellerine saldırmak için, devletin fabrikalarını, üç kuruşa satınca; sofraların tadı da, iktisadın istikrarı da kalmıyormuş.
Sayın Erdoğan; Biz seni, bundan 4 yıl evvel uyarmıştık. “Şeker vatandır!” demiştik. “Yapma, satma!” demiştik. Artık ne demek istediğimizi anladın mı? Gözünü kör eden kıskançlığının, Cumhuriyet kıymetlerimize düşmanlığının, ve “yaptım olducu” zihniyetinin; bugün memleketi getirdiği noktadan memnun musun? Milletimizi, 1 kilo şekeri bile alamayacak hâle getirdiğin için, huzurlu musun? Sen smoothie içmeye devam et.
Kiraz üreticilerinin dertleri
Memleketimizin her karış toprağı, iktidarın berbat tarım siyasetlerine karşın, rahmetini sunmaya devam ediyor. Fındıkta, incirde, koyun sütünde, haşhaşta, kayısıda, ayvada, dünyada üretim birincisi olduğumuz üzere, kirazda da, üretim birincisiyiz.
Kiraz, tıpkı vakitte bir muvaffakiyet hikayesidir. Ak Parti’nin her fırsatta eleştirdiği 90’lı yıllarda, özel kesimin, kamu ve Ar-Ge uzmanlarıyla bir ortaya gelip, 200 bin ton olan üretimimizi, 700 bin tona çıkarma başarısıdır. Üstelik bunun, yaklaşık 100 bin tonunu da, ihraç ediyoruz. Lakin natürel ki, Ak Parti iktidarında, hiçbir muvaffakiyet cezasız kalmadığı için; kiraz üreticisi de, ihracatçısı da, cezasız bırakılmadı.
Bir taraftan kuraklık, bir taraftan da, don, dolu ve çok yağış tesiri, çiftçimizi vururken; iktidar, tam da hasat periyodunda, kiraz üreticisinin ihracat gelirine el koydu. Döviz gelirlerinin, evvel yüzde 40’ına, artık de, yüzde 70’ine göz dikti. İhracattan kazanılacak olan dövizin, yüzde 70’ini, bozdurma mecburiliği getirdi.
Ne hoş değil mi? Sen 30 yıl çalış, uğraş, didin; sonra, “Ben de çiftçiyim.” diye ortalıkta gezinen bir Nebati Bakan gelsin, senin gelirlerine çöksün…
Niçin çiftçilikle üretim yapan köylüye niçin bu zulüm, uyuzluk epeydir düşünüyordum. Siz söyleyince buldum. Merhum Atatürk, ‘Köylü milletin efendisidir’ dedi ya yalnızca ona uyuz olduğu için köylüyü, çiftçiyi bitirdi.
Dolarla uğraşacağım dedi uğraştı, hepinizi yumruklayarak uğraştı, dolar uçtu gitti. Türkiye’nin hem çiftçisi, hem köylüsü battı. Adam verdiği kelamı tutuyor. Milletle cebelleşmeyi, milleti onun bir tabası olduğuna inandığını bütün attığım adımlarla görüyoruz.
Akşener, kürsüyü kiraz üreticisine bırakmadan evvel kendisine ikram edilen kirazlardan kulağına taktı.
İliç’teki siyanür sızıntısı
Erzincan İliç’teki altın madeninde gerçekleşen siyanür sızıntısı dehşete düşürdü. Her ne kadar Valilik ve şirket yetkilileri siyanürün temizlendiğini söylüyor olsa da tespit için bağımsız kurumların tespitini bekliyoruz. Bu felaketi vilayet ve ilçe liderlerimizle birlikte yakından takip ediyoruz.
Geçen sene iki genel lider yardımcımızın içinde olduğu bir heyet bölgeye gitti. İncelemelerde bulunup bahisle ilgili telaşlarımızı lisana getiren bir basın açıklaması yaptılar.
Nasıl oluyor da Anadolu’nun can suyunu taşıyan Fırat Irmağı’nın yanı başında siyanür ile altın aramaya müsaade veriliyor? Madenin ortaklarına baktığımızda sebebini daha uygun anlıyoruz. Bu kümeler yol, güç, hatta medyada bile tıpkı kümelerin izini görüyoruz. İliç’te yaşanan felaketin kapısı beşli çeteye çıkıyor.
Beşli çetenin yolsuzlukları artık lisanlara destan oldu. Pekala ya sonuç? Sonuçta hiçbir şey olmadı. Hesap vermedikleri üzere bir de üstüne sayın Erdoğan’ın yandaşa gelince fevkalede bonkör eliyle ihale almaya devam ettiler.
‘İcra daireleri dolup taşar olmuş’
Bildiğiniz üzere bizde memleketi vilayet, vilayet, ilçe, ilçe gezerek dinliyoruz. Başta sarayda yan gelip yatanlar olmak üzere tüm Türkiye’ye duyuyoruz. Geçtiğimiz hafta Tekirdağ’daydık. Ne sanayi ne tarım kalmış. İcra daireleri dolup taşar olmuş.
Sayın Erdoğan başekonomist, tıp hekimi hem de profesör, her bir bahiste en üst noktada bilgi sahibi… Çok merak ediyorum bilmediği ne var? Bende şükrediyorum Allah’tan her şeyi bilmiyorum. Bildiğimizi çok âlâ biliyoruz. Her şeyi bilen bu arkadaşımız sıhhat konusunda da uzman oldu birinci işi tabipleri kovmak oldu.
Hastanelerde randevu krizi
Muayene mühletleri beş dakikaya indirmek ve tabiplerin günde 90’dan fazla hasta bakmasını istemek hem hastaya hem doktorlarımıza karşı yapılacak en büyük kötülüktür. DSÖ standartını 20 dakika olarak belirlerken, Sıhhat Bakanlığı’nın beş dakika üzere bir süreyi öngörmesi hem şiddet olaylarının artmasına hem de doktorlarımızın mesleksel tatmin hissinin zedelenmesine hem de teşhis ve tedavinin düzgün yapılamamasına yol açıyor. Bu uygulamadan derhal vazgeçin.
Sağlık Bakanına da bir şey diyemiyorum zira sayın Erdoğan ekspertist olarak sıhhat bakanından fazla bilgiye sahip olduğu için o bilgiyi aşması çok güç görünüyor.
Randevuyu aldık, tabibi bulduk, hekimde beş dakikada muayene edip ilaç yazdı diyelim. Bu sefer karşımıza sıhhat sistemimizdeki meseleler zincirinin dördüncü halkası çıkıyor. O da ilaç yokluğu.
İYİ Parti Genel Lideri Meral Akşener partisinin küme toplantısında gündemi kıymetlendirdi.
İspanya’nın Başşehri Madrid’de düzenlenen tepede Finlandiya, İsveç ve Türkiye ortasında imzalanan üçlü memoranduma atıfta bulunan Akşener, “Önemli olan PKK’nın bu iki ülkedeki varlığına son verecek somut aksiyonlarının görülmesiydi. İktidarın İsveç ve Finlandiya nezdinde rastgele bir somut gelişme olmaksızın attığı bu imza maalesef ülkemizin çıkarıyla bağdaşmayan bir ödündür. Bu türlü durumlarda Erdoğan ve arkadaşlarının imza attığı diğer mutabakatlarda da şahit olduk. Münasebetiyle her ne kadar sayın Erdoğan ve arkadaşları açısından aldanmak ve aldatılmak sıradan alışkanlık olsa da bu durum Türk milleti için kabul edilebilir değildir.” sözlerini kullandı.
Akşener şunu söyledi:
“Ülkemizin PKK ile YPG-PYD ortasında kurduğu ilginin mutabakat metninde itinayla birbirinden ayrılmış olmasıdır. Türkiye’nin devlet siyaseti YPG-PYD ve PKK’nın bir ve tıpkı olduğu yani tıpkı zehirli ağacın kısımları olduğudur. Fakat mutabakat metninin 5. paragrafı PKK’yı terör örgütü olarak görürken YPG ve PYD Türkiye’ye yönelik ulusal çıkar tehdidi olarak tanımlanıyor. Üstelik İsveç ve Finlandiya terör örgütlerine yapılan finansal yardımları ve militan iştiraklerini denetleme kelamını verirken yeniden 5. paragrafa işaret ediliyor. PYD-YPG’ye mali yardımlar mutabakat kapsamı dışında bırakılmış oluyor.”
Akşener’in satırbaşları şöyle:
Biliyorsunuz dün gece, AK Parti iktidarının, İsveç ve Finlandiya’nın, NATO üyelik müracaatına yönelik çekincelerini, geri çektiğini ve üyeliklerine dayanak vereceğini öğrendik. 25 Mayıs’ta, yani bundan bir ay evvel, ülkemizin bu bahiste iki önceliği olduğunu söylemiştik. Bunlardan birincisi, Putin Rusya’sının, saldırgan dış siyasetine karşı, NATO ittifakını, olabildiğince güçlendirmekti. İkinci önceliğimiz ise, PKK’nın Avrupa topraklarından, topyekün, bütün ögeleriyle silinip atılmasıydı. Ne var ki, dün gece varılan mutabakatın, maalesef, bu çok temel bahislerdeki beklentilerimizi karşılamaktan, hayli uzak olduğu gözüküyor.
PKK’nın, İsveç ve Finlandiya tarafından, terör örgütü olarak tanınması, yeni bir durum değil. Değerli olan, PKK’nın, bu iki ülkedeki varlığına son verecek, somut hareketlerin görülmesiydi. Hasebiyle, iktidarın, İsveç ve Finlandiya nezdinde, rastgele bir somut gelişme olmaksızın attığı bu imza, maalesef, ülkemizin çıkarlarıyla bağdaşmayan bir ödündür. Zira, mutabakat metnine nazaran, verilen kelamların tutulması için oluşturulacak, üçlü düzenek, İsveç ve Finlandiya, NATO üyesi olduktan sonra devreye girecek.
Yani, bu sistemin, işlememesi durumunda, Türkiye, elindeki NATO kartını kaybetmiş bir biçimde, itirazlarını sürdürmek ve haklı davasını anlatacak, muhatap aramak zorunda kalacak.
Nitekim bu türlü durumlara, daha evvel Sayın Erdoğan ve arkadaşlarının imza attığı, diğer mutabakatlarda da şahit olduk. Münasebetiyle, her ne kadar Sayın Erdoğan ve arkadaşları açısından, aldanmak ve aldatılmak, sıradan alışkanlıklar olsa da, bu durum, Türk Milleti için kabul edilebilir değildir.
İkinci mevzu ise, ülkemizin, PKK ile YPG/PYD ortasında kurduğu bağın, mutabakat metninde, ihtimamla birbirinden ayrıştırılmış olmasıdır. Türkiye’nin devlet siyaseti, YPG, PYD ve PKK’nın, bir ve tıpkı şey olduğu, yani tıpkı zehirli ağacın kolları olduğudur. Lakin; mutabakat metninin 5’inci paragrafı, PKK’yı terör örgütü olarak görürken, YPG ve PYD, Türkiye’ye yönelik, ulusal çıkar tehdidi olarak tanımlanıyor. Üstelik, İsveç ve Finlandiya, terör örgütlerine yapılan finansal yardımları, ve militan iştiraklerini denetleme kelamı verirken, yeniden 5’inci paragrafa işaret ediliyor, PYD ve YPG, bunun dışında tutuluyor.
Yani, PYD/YPG’ye yönelik mali yardımlar, mutabakat kapsamı dışında bırakılmış oluyor. Üst perdeden atılan kürsü diskurları, her vakit olduğu üzere, yeniden, müzakere masasında verilen ödünlerle, taçlandırılmış üzere gözüküyor. Ve tekrar, ülke çıkarlarımız açısından, son derece kıymetli bir fırsat,
Sayın Erdoğan’ın, dış politikayı iç siyasete materyal yapma sevdası uğruna, kaçırılmış gözüküyor. GÜZEL Parti olarak, süreci takip etmeye devam edeceğiz. Mutabakat masasında atılan geri adımın, Sayın Erdoğan ile Joe Biden ortasındaki görüşme bağlamındaki yansımalarını da, ayrıyeten değerlendireceğiz.
Ek bütçe
Dış siyasetteki bu üstün performansının yanında, öngörü abidesi, büyük ekonomist Sayın Erdoğan, inatla başının dikine gidip, yaptığı yanlışları da bir türlü kabullenmeyerek, ülkemizdeki ekonomik krizi, daha da derinleştirmeye devam ediyor.
Bizzat kendisinin hazırlatıp, Meclis’e gönderdiği bütçe Kanunu, 2022 yılında; Enflasyonun yüzde 9,8, Dolar kurunun da, 9 lira 27 kuruş olmasını öngörüyordu. Yüzde 9,8 olarak öngörülen enflasyon, bugün, TÜİK sayılarıyla bile, yüzde 73 buçuğu buldu. Dolar kuru ise, 17 liraya dayandı.
Şu öngörü yeteneğine bir bakar mısınız?… Bunlara öngörü değil, lakin dilek diyebiliriz. Belirli ki Bay Kriz, geceleri yatmadan günlüğüne yazması gereken dileklerini, Bütçe Kanunu’na yazmış…
Dünyanın hiçbir yerinde; Enflasyon kestirimi, 70 puan, Kur kestirimi ise, yüzde 100 oranında sapan, ne bir ülke, ne de bir idare görmeniz mümkün değildir. Ancak bu türlü bir rezalete imza atmak; giderayak Bay Kriz’e nasip oldu…
Nitekim, bu öngörüsüzlüğün sonucu olarak da, iflasını açıklayan Ak Parti iktidarı, ek bütçe istemek zorunda kaldı. Ek bütçe kanun teklifinde; 2022 yılı için, 1 trilyon 751 milyar lira olarak, kanunlaşan Merkezi İdare Bütçesi sarfiyatlarına, 1 trilyon 80 milyar lira ödenek eği isteniyor.
Yani, ek edilen ödeneğin, başlangıç bütçesine oranı, yüzde 62. Yani, tıpkı enflasyon ve kur iddialarında olduğu üzere, Bay Kriz’in bütçesinde de, inanılmaz bir öngörü başarısı, yüzde 62’lik bir sapma var. Bu kadar büyük bir sapma, Türkiye Cumhuriyeti tarihinde birinci kere oluyor.
Bu ortada, kanun gereği, ek edilen ödenek kadar, gelir gösterme zaruriliği bulunuyor. Bu çerçevede, 1 trilyon 80 milyar liralık da, bir gelir artışı öngörülmüş. Ek gelirlerin, başlangıç bütçe gelirlerine oranı ise, yüzde 73. Yani aslına bakarsanız; Bu teklif, ek bir bütçe değil, ikinci bir bütçe teklifidir.
Peki, bu ikinci bütçe teklifinde, öbür neler var, gelin birlikte bakalım: Mesela; Enflasyon ve kur farkı nedeniyle; devletin mal ve hizmet alım masraflarına, 86 milyar lira, sermaye sarfiyatlarına de, 74 milyar lira ek ediliyor. Yani lüksten, şatafattan ve kamu bina inşaatlarından, yeniden taviz verilmiyor.
Mesela; Faiz sarfiyatlarında, 129 milyar lira artış öngörülüyor. Bunun 40 milyar lirası ise, kur muhafazalı mevduat kapsamında yapılacak ödemeler. Pekala bir avuç zengine, 40 milyar lira ek ödeme yapılırken; milyonlarca çiftçimize verilecek desteklerdeki artış ne kadar biliyor musunuz? Yalnızca 15 milyar lira…
Bitti mi? Bitmedi. Ek bütçenin, 710 milyar lirası, ÖTV, KDV üzere vergilerle finanse edilecek. Yani fatura, yeniden en adaletsiz vergi olan, enflasyon vergisiyle, milletimize kesilecek. Olan tekrar milletimize olacak, Bay Kriz ve takımının beceriksizliğinin ceremesini, yeniden milletimiz çekecek.
Böyle bir faturanın, hayat pahalılığı ve enflasyon canavarıyla boğuşan, derin bir besine erişim ve barınma krizinin pençesinde, artık yalnızca hayatta kalabilmek için çaba veren, milletimize kesilmesi, en hafif tabiriyle zulümdür. Bu kadar kolay.
BDDK’nın gece yarısı kararı
Ama ülkemizi içine soktukları kriz, artık o kadar derinleşti ki; İktidar için, artık milletin cebine el uzatmak da yetmiyor. O nedenle, artık de gözlerini şirketlerin sermayelerine, dolar hesaplarına diktiler. Biliyorsunuz geçtiğimiz hafta, her zamanki üzere, tekrar bir gece yarısında, BDDK, şirketlerin kredi kullanımına ait bir karar yayınladı. Bu karara nazaran; 15 milyon lira ve üzeri, döviz ve altın cinsi varlık bulunduran şirketler, kredi kullanamayacak. Yani şirketler, ya kredi kullanmaktan vazgeçecekler, ya da, enflasyona karşı korunmaktan vazgeçecekler…
Bir şirket kasasında niçin döviz meblağ? Borç ödemek için meblağ. İthalat yapmak için fiyat. Hammadde almak ve üretmek için meblağ. Yani şirketler, Türk lirasının, her gün daha da eridiği bir ortamda; sattığı malı yerine koyabilmek, işleri döndürebilmek için, elinde döviz tutuyor. Yani aslında, iktidarın iktisatta oluşturduğu güvensizlik iklimi sebebiyle; döviz mevduatı kullanılıyor.
Sorunun kaynağı şahsen kendisi ancak, o kendini değiştirmek yerine, kendisi dışında ne varsa değiştiriyor. Merkez Bankası Liderini değiştirdi, olmadı. Hazine ve Maliye Bakanını değiştirdi, olmadı. Enflasyon patladı, TÜİK’in müdürlerini değiştirdi, tekrar olmadı. Hiçbiri yarar etmedi. Artık de, özgür piyasa şartlarını değiştirmeye kalkıyor.
Değerli milletvekilleri; Lafı eğip bükmenin alemi yok. Bu karar, bir sermaye denetimidir. Bu karar, Türkiye’de 1989’dan beri var olan, sermayenin hür sirkülasyonunu, net olarak ortadan kaldırmaktır. Bu karar, Bay Kriz’in Türk şirketlerine uyguladığı bir ambargodur.
Eğer birtakım dış güçler gelip; Türkiye’ye yatırım yapılmasını engellemeye, Türkiye’den sermaye çıkışını teşvik etmeye, Ve ülkemizi, bir döviz krizine sokmaya çalışsalardı; tam olarak bu türlü bir karar alırlardı. Lakin bu kararı kim aldı? Bu ülkeyi yönetenler aldı. Sahiden ibretlik. Ülkemizin yıllarca biriktirdiği döviz, çarçur edilirken; adım adım, tam teşekküllü bir sermaye denetimine hakikat gidiyoruz. 40 yıl boyunca, kat ettiğimiz tüm etaplar; siyasi ömrünü tamamlanmış bir iktidarın, kaçınılmaz sonunu, biraz daha geciktirebilmek için, feda ediliyor.
Küçük yatırımcısına, vatandaşlarına düpedüz kumpas kuran, Yanlış algılarla, piyasayı yönlendirmeye çalışan, Tüm güvenilirliğini ve prestijini yitirmiş olan, bu iktisat idaresinin, artık ülkemize verebileceği hiçbir şey kalmamıştır.
Buradan Sayın Erdoğan’a sesleniyorum; Belirli ki, saraydaki lüks ve şatafat, senin gözünü kör etmiş. Ancak ben sana hatırlatayım: Sen, milletin sana vermiş olduğu yetkiyle oradasın. Yani o koltuk da, o saray da bu milletin. Senin bu millete; “Satın dövizleri, yoksa kredi vermem.” deme üzere hakkın yok. Zira; Merkez Bankası da bu milletin. Basılan para da bu milletin. Bunların hiçbirisi, senin babanın malı değil.
Sen evvel, yandaşına satın aldırdığın, televizyon kanalı için verilen kredinin peşine düş. Sen evvel, yandaşlarına verilen, karşılıksız kredilerin peşine düş. Sen evvel, yandaşlarının, döviz mevduatlarının peşine düş. Sen, saraydaki bir küçük azınlıkla birlikte, sefa sürerken; bir sürü işe yaramaza, 5 maaş, 10 maaş, 15 maaş bağlarken; ulufe dağıtır üzere, ihale dağıtırken; bu millete parmak sallayamazsın.
Eğer çok dövize sıkıştıysan; Evvel, bindiğin 500 milyon dolarlık uçağı sat! Bir kez de sen tasarruf etsen, ne olur? Bir kezliğine, şatafattan ödün versen, incilerin mi dökülür? Bir kalemde, memlekete 500 milyon dolar girer, kötü mı olur?
Millete “dövizini sat” diyorsun, sonra milletin sattığı dövizleri alıp, yandaşının cebine koyuyorsun. Şayet çok dövize sıkıştıysan; Yandaşlarına verdiğin, döviz garantili ihaleleri, Türk lirasına çevir!
Geçiş garantili projelere her yıl, milyarlarca dolar ödüyoruz. Kime döviz garantili ihale verdiysen, hepsini çağır. “Artık döviz garantisi yok.” de. “Her şey artık lirayla olacak.” de. Esasen hepi topu beş kişi.
Sürekli milletimize parmak sallayacağına, Bir kez de, beşli çetene parmak salla. Bir defa de, elini onların cebine sok. Bir defa de, onlardan fedakarlık iste.
Sayın Erdoğan; şayet dövize çok sıkıştıysan; Nebati Bakan ile birlikte, Edi’yle Büdü üzere yönettiğiniz ekonomiyi, işin ehline bırak. Merkez Bankası’nın, misyonunu yapmasına müsaade et. En azından seçimlere kadar da, iktisada burnunu sokma.
Ama biliyorum, sen bunların hiçbirini yapamazsın. O yüzden, bu milleti daha fazla yorma, ve bir an evvel seçim kararı al. Biz de milletimizden yetkiyi alıp, döviz kurları nasıl düşermiş sana öğretelim. Faiz nasıl inermiş, biz sana öğretelim. Enflasyon nasıl tek haneye düşermiş, biz sana öğretelim. Milletin alım gücü nasıl arttırılırmış, biz sana öğretelim. Ülkeye nasıl yatırım gelirmiş, milyonlarca şahsa nasıl iş bulunurmuş, biz sana öğretelim. 20 yılda alamadığın dersi, biz sana, bir yılda öğretelim. Buyur, hodri meydan! Al seçim kararını, bu ülke nasıl hak ettiği üzere yönetilirmiş, biz sana öğretelim!
Şekere dev zam
Değerli dava arkadaşlarım; Geçen ay, çaya gelen yüzde 47’lik artırımdan sonra, geçtiğimiz hafta da, şekere yüzde 67 artırım geldi. Yani, artık şekerli çay içmek bile, varlıklı işi oldu. Türkşeker’in açıkladığı artırım kararıyla birlikte; 50 kiloluk kristal şekerin, fabrika satış fiyatı, Tarım Kredi marketlerde, 390 liradan, 650 liraya, Öteki marketlerde ise, 550 liradan, 750 liraya çıktı.
Bundan birkaç ay evvel, Bay Kriz, şeker için ne demişti hatırlıyor musunuz? “Şekerde o denli kıymetli bir fiyat uygulaması yok…” Motamot bu türlü demişti. Maşallah dediği, 3 gün yaşamıyor…
Demek ki neymiş? “Şeker fabrikalarını satar, gereksinimi da ithalatla çözeriz.” demekle olmuyormuş. Demek ki neymiş? Cumhuriyetin bedellerine saldırmak için, devletin fabrikalarını, üç kuruşa satınca; sofraların tadı da, iktisadın istikrarı da kalmıyormuş.
Sayın Erdoğan; Biz seni, bundan 4 yıl evvel uyarmıştık. “Şeker vatandır!” demiştik. “Yapma, satma!” demiştik. Artık ne demek istediğimizi anladın mı? Gözünü kör eden kıskançlığının, Cumhuriyet kıymetlerimize düşmanlığının, ve “yaptım olducu” zihniyetinin; bugün memleketi getirdiği noktadan memnun musun? Milletimizi, 1 kilo şekeri bile alamayacak hâle getirdiğin için, huzurlu musun? Sen smoothie içmeye devam et.
Kiraz üreticilerinin dertleri
Memleketimizin her karış toprağı, iktidarın berbat tarım siyasetlerine karşın, rahmetini sunmaya devam ediyor. Fındıkta, incirde, koyun sütünde, haşhaşta, kayısıda, ayvada, dünyada üretim birincisi olduğumuz üzere, kirazda da, üretim birincisiyiz.
Kiraz, tıpkı vakitte bir muvaffakiyet hikayesidir. Ak Parti’nin her fırsatta eleştirdiği 90’lı yıllarda, özel kesimin, kamu ve Ar-Ge uzmanlarıyla bir ortaya gelip, 200 bin ton olan üretimimizi, 700 bin tona çıkarma başarısıdır. Üstelik bunun, yaklaşık 100 bin tonunu da, ihraç ediyoruz. Lakin natürel ki, Ak Parti iktidarında, hiçbir muvaffakiyet cezasız kalmadığı için; kiraz üreticisi de, ihracatçısı da, cezasız bırakılmadı.
Bir taraftan kuraklık, bir taraftan da, don, dolu ve çok yağış tesiri, çiftçimizi vururken; iktidar, tam da hasat periyodunda, kiraz üreticisinin ihracat gelirine el koydu. Döviz gelirlerinin, evvel yüzde 40’ına, artık de, yüzde 70’ine göz dikti. İhracattan kazanılacak olan dövizin, yüzde 70’ini, bozdurma mecburiliği getirdi.
Ne hoş değil mi? Sen 30 yıl çalış, uğraş, didin; sonra, “Ben de çiftçiyim.” diye ortalıkta gezinen bir Nebati Bakan gelsin, senin gelirlerine çöksün…
Niçin çiftçilikle üretim yapan köylüye niçin bu zulüm, uyuzluk epeydir düşünüyordum. Siz söyleyince buldum. Merhum Atatürk, ‘Köylü milletin efendisidir’ dedi ya yalnızca ona uyuz olduğu için köylüyü, çiftçiyi bitirdi.
Dolarla uğraşacağım dedi uğraştı, hepinizi yumruklayarak uğraştı, dolar uçtu gitti. Türkiye’nin hem çiftçisi, hem köylüsü battı. Adam verdiği kelamı tutuyor. Milletle cebelleşmeyi, milleti onun bir tabası olduğuna inandığını bütün attığım adımlarla görüyoruz.
Akşener, kürsüyü kiraz üreticisine bırakmadan evvel kendisine ikram edilen kirazlardan kulağına taktı.
İliç’teki siyanür sızıntısı
Erzincan İliç’teki altın madeninde gerçekleşen siyanür sızıntısı dehşete düşürdü. Her ne kadar Valilik ve şirket yetkilileri siyanürün temizlendiğini söylüyor olsa da tespit için bağımsız kurumların tespitini bekliyoruz. Bu felaketi vilayet ve ilçe liderlerimizle birlikte yakından takip ediyoruz.
Geçen sene iki genel lider yardımcımızın içinde olduğu bir heyet bölgeye gitti. İncelemelerde bulunup bahisle ilgili telaşlarımızı lisana getiren bir basın açıklaması yaptılar.
Nasıl oluyor da Anadolu’nun can suyunu taşıyan Fırat Irmağı’nın yanı başında siyanür ile altın aramaya müsaade veriliyor? Madenin ortaklarına baktığımızda sebebini daha uygun anlıyoruz. Bu kümeler yol, güç, hatta medyada bile tıpkı kümelerin izini görüyoruz. İliç’te yaşanan felaketin kapısı beşli çeteye çıkıyor.
Beşli çetenin yolsuzlukları artık lisanlara destan oldu. Pekala ya sonuç? Sonuçta hiçbir şey olmadı. Hesap vermedikleri üzere bir de üstüne sayın Erdoğan’ın yandaşa gelince fevkalede bonkör eliyle ihale almaya devam ettiler.
‘İcra daireleri dolup taşar olmuş’
Bildiğiniz üzere bizde memleketi vilayet, vilayet, ilçe, ilçe gezerek dinliyoruz. Başta sarayda yan gelip yatanlar olmak üzere tüm Türkiye’ye duyuyoruz. Geçtiğimiz hafta Tekirdağ’daydık. Ne sanayi ne tarım kalmış. İcra daireleri dolup taşar olmuş.
Sayın Erdoğan başekonomist, tıp hekimi hem de profesör, her bir bahiste en üst noktada bilgi sahibi… Çok merak ediyorum bilmediği ne var? Bende şükrediyorum Allah’tan her şeyi bilmiyorum. Bildiğimizi çok âlâ biliyoruz. Her şeyi bilen bu arkadaşımız sıhhat konusunda da uzman oldu birinci işi tabipleri kovmak oldu.
Hastanelerde randevu krizi
Muayene mühletleri beş dakikaya indirmek ve tabiplerin günde 90’dan fazla hasta bakmasını istemek hem hastaya hem doktorlarımıza karşı yapılacak en büyük kötülüktür. DSÖ standartını 20 dakika olarak belirlerken, Sıhhat Bakanlığı’nın beş dakika üzere bir süreyi öngörmesi hem şiddet olaylarının artmasına hem de doktorlarımızın mesleksel tatmin hissinin zedelenmesine hem de teşhis ve tedavinin düzgün yapılamamasına yol açıyor. Bu uygulamadan derhal vazgeçin.
Sağlık Bakanına da bir şey diyemiyorum zira sayın Erdoğan ekspertist olarak sıhhat bakanından fazla bilgiye sahip olduğu için o bilgiyi aşması çok güç görünüyor.
Randevuyu aldık, tabibi bulduk, hekimde beş dakikada muayene edip ilaç yazdı diyelim. Bu sefer karşımıza sıhhat sistemimizdeki meseleler zincirinin dördüncü halkası çıkıyor. O da ilaç yokluğu.
