Bütün terör aksiyonlarının politik bir gayesi vardır. Siyasal bir sonuç elde etmek için kan dökerler. Ve terör örgütlerinin kuruluşunda ve faaliyetlerinin gerisinde güvenlik üniteleri, istihbarat örgütleri ve/veya devletler vardır. Yani terör örgütleri birer taşerondur. Vakti zamanı geldiğinde kullanılmak üzere bekletilen kuklalar.
Tıpkı bunun üzere savaşlar da şiddet vasıtasıyla kazanım elde etme emeliyle çıkarılır. Görünürdeki sebep birçok sefer gerçek değildir; yalnızca bir aldatmacadır. Temel emeli saklayan bir kamuflajdır.
İşte bu nedenle bir terör aksiyonu gerçekleştiğinde yahut bir savaş çıktığında bundaki art plan maksadı anlamak gerekir. Yani hangi kar elde edilmek isteniyor?
Güncel husustaki sorulara bakalım:
Hamas niçin saldırdı?
Zamanlama bize neyi gösteriyor?
Bu beklenmedik akına İsrail’in verdiği varsayım edilebilecek acımasız reaksiyon hangi sonuçları üretiyor?
Türkiye/İsrail alakalarını olağanlaştırma uğraşları tüm bu olup bitenlerden sonra sürdürülebilir mi?
Peki SUUD/İsrail olağanlaşması? (Nitekim bu Cumartesi itibariyle, savaşın 8. gününde askıya alındı)
Gelelim ABD’ye…
Küresel seviyede ABD bu atakla kendisini nereye pozisyonlamakta?
ABD/Ortadoğu bağları nasıl seyredecek?
Türkiye/ABD bağları bundan nasıl etkilenecek?
(Açıklamaların karşılıklı hiç olmadığı kadar sertleşmesi dikkatlerden kaçmadı)
Tüm bu yaşananlar Suriye’ye nasıl yansıyacak?
İran bu işin neresinde?
Peki olup bitenleri kim yahut kimler öylece seyrediyor?
Bu sorular daha uzayabilir?
Hatta Çin’e kadar gidebiliriz.
Sonuçta ABD/ÇİN global rekabeti olanca süratiyle devam ediyor.
Mesela Hamas ne kazandı?
İsrail ne elde etti? En başta bunlara bakmalıyız.
Hamas’ın bu saldırısı gerek zamanlama gerekse biçimi bakımından çok büyük stratejik maksatları olan politik bir şiddettir. İsrail’in verdiği orantısız reaksiyon de asla sürpriz değildir. O saldırıyı planlayanlar bu acımasız karşılığın geleceğini de bilirler.
Rusya/Ukrayna savaşı zati devam ediyor; bitecek üzere de görünmüyor. İsrail savaşı da kısa vadede sona ereceğe benzemiyor.
Elbette şahit olduğumuz bu şiddet sarmalının iç siyasetle çok yakından ilgisi var. Bu Netanyahu için de geçerli Hamas için de. Planlayanlar buna nazaran oyununu kurgular. Aktörlere rol dağılımını buna nazaran yaparlar.
2023 sonunda yaşadığımız görünümün ismini gerçek koyalım:
DÜNYA BİR MEDENİYET KRİZİ İÇİNDE.
Devlet zulmü bir halkın üzerinde buldozer üzere geçiyor. Ne BM, ne NATO, ne ARAP Birliği ne de Avrupa Birliği.
Küresel sistem etkisiz; çaresiz.
Batının devletleri de kurumları da medyası da çöktü. Batının ikiyüzlülüğü diyemeyiz artık. İki yüz bile yok. Batı kendisini ve pahalarını tasfiye etmiştir. Batı iki yüzlü değil. Tek yüzü bu.
Hamas demeyin bana. O 15/20 bin kişilik örgüt. Filistin ise bir halk. Gazze’de 2 milyon Filistinli acımasız bir akın ile karşı karşıya.
FİLİSTİN HAMAS’TAN BÜYÜKTÜR.
DÜNYA İSRAİL’DEN BÜYÜKTÜR.
Yunanistan nasıl ki; Avrupanın şımarık çocuğudur. Ve Avrupa’nın stratejik açılımının önündeki manidir. Çünkü AB’nin bu çocukça tavrı Avrupayı ipotek altına alıyor. İsrail de tıpkı fonksiyonu ABD için görüyor. İsrail siyaseti ABD’nin global tesir alanının büyümesini engelliyor. Stratejik akıl olsa şımarık çocuğa dur dersin; ‘dur, ateşle oynama’ artık!
Tüm bunlar bize Türkiye’nin çıkarını düşündürtmeli. Kendi ülkemizin menfaatlerini.
Elbette üniversal pahalara bağlıyız. Alışılmış tarihimizin ve coğrafyamızın bize dayattığı faziletleri savunacağız. Lakin bunu yaparken diğer aktörlerin çıkarı için kendi menfaatlerimizi yok saymayacağız. Bilhassa de Suriye, Irak, İran, Lübnan çizgisinde kurgulanan büyük oyunu görmek zorundayız. Adımımızı buna nazaran atalım.
Bütün terör aksiyonlarının politik bir gayesi vardır. Siyasal bir sonuç elde etmek için kan dökerler. Ve terör örgütlerinin kuruluşunda ve faaliyetlerinin gerisinde güvenlik üniteleri, istihbarat örgütleri ve/veya devletler vardır. Yani terör örgütleri birer taşerondur. Vakti zamanı geldiğinde kullanılmak üzere bekletilen kuklalar.
Tıpkı bunun üzere savaşlar da şiddet vasıtasıyla kazanım elde etme emeliyle çıkarılır. Görünürdeki sebep birçok sefer gerçek değildir; yalnızca bir aldatmacadır. Temel emeli saklayan bir kamuflajdır.
İşte bu nedenle bir terör aksiyonu gerçekleştiğinde yahut bir savaş çıktığında bundaki art plan maksadı anlamak gerekir. Yani hangi kar elde edilmek isteniyor?
Güncel husustaki sorulara bakalım:
Hamas niçin saldırdı?
Zamanlama bize neyi gösteriyor?
Bu beklenmedik akına İsrail’in verdiği varsayım edilebilecek acımasız reaksiyon hangi sonuçları üretiyor?
Türkiye/İsrail alakalarını olağanlaştırma uğraşları tüm bu olup bitenlerden sonra sürdürülebilir mi?
Peki SUUD/İsrail olağanlaşması? (Nitekim bu Cumartesi itibariyle, savaşın 8. gününde askıya alındı)
Gelelim ABD’ye…
Küresel seviyede ABD bu atakla kendisini nereye pozisyonlamakta?
ABD/Ortadoğu bağları nasıl seyredecek?
Türkiye/ABD bağları bundan nasıl etkilenecek?
(Açıklamaların karşılıklı hiç olmadığı kadar sertleşmesi dikkatlerden kaçmadı)
Tüm bu yaşananlar Suriye’ye nasıl yansıyacak?
İran bu işin neresinde?
Peki olup bitenleri kim yahut kimler öylece seyrediyor?
Bu sorular daha uzayabilir?
Hatta Çin’e kadar gidebiliriz.
Sonuçta ABD/ÇİN global rekabeti olanca süratiyle devam ediyor.
Mesela Hamas ne kazandı?
İsrail ne elde etti? En başta bunlara bakmalıyız.
Hamas’ın bu saldırısı gerek zamanlama gerekse biçimi bakımından çok büyük stratejik maksatları olan politik bir şiddettir. İsrail’in verdiği orantısız reaksiyon de asla sürpriz değildir. O saldırıyı planlayanlar bu acımasız karşılığın geleceğini de bilirler.
Rusya/Ukrayna savaşı zati devam ediyor; bitecek üzere de görünmüyor. İsrail savaşı da kısa vadede sona ereceğe benzemiyor.
Elbette şahit olduğumuz bu şiddet sarmalının iç siyasetle çok yakından ilgisi var. Bu Netanyahu için de geçerli Hamas için de. Planlayanlar buna nazaran oyununu kurgular. Aktörlere rol dağılımını buna nazaran yaparlar.
2023 sonunda yaşadığımız görünümün ismini gerçek koyalım:
DÜNYA BİR MEDENİYET KRİZİ İÇİNDE.
Devlet zulmü bir halkın üzerinde buldozer üzere geçiyor. Ne BM, ne NATO, ne ARAP Birliği ne de Avrupa Birliği.
Küresel sistem etkisiz; çaresiz.
Batının devletleri de kurumları da medyası da çöktü. Batının ikiyüzlülüğü diyemeyiz artık. İki yüz bile yok. Batı kendisini ve pahalarını tasfiye etmiştir. Batı iki yüzlü değil. Tek yüzü bu.
Hamas demeyin bana. O 15/20 bin kişilik örgüt. Filistin ise bir halk. Gazze’de 2 milyon Filistinli acımasız bir akın ile karşı karşıya.
FİLİSTİN HAMAS’TAN BÜYÜKTÜR.
DÜNYA İSRAİL’DEN BÜYÜKTÜR.
Yunanistan nasıl ki; Avrupanın şımarık çocuğudur. Ve Avrupa’nın stratejik açılımının önündeki manidir. Çünkü AB’nin bu çocukça tavrı Avrupayı ipotek altına alıyor. İsrail de tıpkı fonksiyonu ABD için görüyor. İsrail siyaseti ABD’nin global tesir alanının büyümesini engelliyor. Stratejik akıl olsa şımarık çocuğa dur dersin; ‘dur, ateşle oynama’ artık!
Tüm bunlar bize Türkiye’nin çıkarını düşündürtmeli. Kendi ülkemizin menfaatlerini.
Elbette üniversal pahalara bağlıyız. Alışılmış tarihimizin ve coğrafyamızın bize dayattığı faziletleri savunacağız. Lakin bunu yaparken diğer aktörlerin çıkarı için kendi menfaatlerimizi yok saymayacağız. Bilhassa de Suriye, Irak, İran, Lübnan çizgisinde kurgulanan büyük oyunu görmek zorundayız. Adımımızı buna nazaran atalım.
