Malum bayram. İnananlara kutlu olsun. Bu bayram da başkalarında olduğu üzere lütfedip ileti yollayanlar oldu. Sağolsunlar. Fakat, bir kaç istisna hariç, “otomatiğe bağlanmış” bildirilerle doldu ileti kutum. Sizi bilmem lakin her yıl, her bayram bazılarının (herkesin değil yani) “edebiyat yapma” heveslerinden, yazdıkları samimiyet de içermediği için, epey sıkılmış durumdayım. Üstelik bu yeni de değil. Toplumsal medya hesaplarımdan da vakit zaman durumdan rahatsız olduğumu hissettirmeme karşın değişen bir şey olmadı.Şu okuyacağınız yazı da yıllar evvel yazılmıştı. Dün gelen bir bildiri üzerine yine paylaşayım istedim. Tembelliğime yormayın, yazı tembeli değilimdir, lakin her şeyin yıllar evvelki üzere oluşunu söz eden bir yazı bu. Bugün yazdım desem inanırdınız, o kadar tıpkı ki dün bugünle.
Derdim bu. Değerli değilse de nitekim huzursuz olduğum küçük bir sıkıntı yani. Buyrun:
Telefonla yolladığın iletisini aldım. “Mutluluk bankasının sevgi şubesinde, 2022 nolu hesabınıza 365 gün daha yatırılmıştır. Memnun bir şekildeharcamanız dileğiyle. Keyifli yıllar” demişsin. Eyvallah birader.
Her yılbaşı ya da bayramda şaşırdığım üzere bu sefer de beni, “her kezinde neresinden uyduruyor bu lafları?” sorusuyla uğraştırdın. Senin üzere, yılda bir iki defa bile olsun, dostlarına memnunluk iletileri yollayanları takdir etmediğimi umarım düşünmüyorsundur. Takdir etmek ne söz, çabana hürmet bile duyuyorum. Sen ya da her kimden aldıysan onlar, bu cümleleri kurabilmek için az uğraş göstermemişsinizdir eminim.
Hassasiyetime hürmet duy
Ama ben bu kutlama bahislerinde şanslılardan saymam kendimi. Telefonun bildiri kısmına yazılıp, listedeki herkese yollandığı için bana da gelen kurban bayramları bildirileri karşısında ne hale geldiğimi bilmeni isterim. Bilhassa yapmadığını biliyorum fakat, “Kurban bayramın kutlu olsun” dediğin ben, vejetaryenim. Kutlu olmasını dilediğin o bayramda da, çok doğal olarak alışılmış, kurbanlardan yanayım. Bana, benim alışkanlıklarıma, kıymet verdiklerime aldırmadığın için herkese yazılmış bir bildirisi, genel kabul göreceğine inandığından, bana da yolluyor, hassasiyetlerime hürmet duymuyorsun.
Eskiden olduğu üzere bana mektup ya da kart atmış olsaydın bunu aklına getirebilirdin büyük bir olasılıkla. Telefon mesajlaşmalarında da, bunu fark etsen bile, uğraşıp başka bildiri yazmaya vaktin olmadığını biliyorum. Vaktin olsaydı -telefonda da olsa razıyım – bana da başka arkadaşlarına da, beni de onları da kendimizi özel hissettirecek samimi cümleler kurabilirdin. Farkında değilsin fakat koca bir hayatı fotokopileştiriyorsun. Hepimiz birebir cümlelerle yönetim edilen bireyler oluyoruz nezdinde. Alınıyorum.
Ama tekrar de vaktin olmamakla birlikte, şu içinde “banka”, “hesap”, “harcama” sözlerinin bulunduğu cümleyi kurabilmeye bir oldukça vakit harcamışsın. Özgün olması için çok da uğraştığın muhakkak. İnsanoğlukızı nitekim çok yaratıcı. Bu yaratıcılığını nerede kullandıkları farklı sıkıntı lakin sahiden hayret verici bir yetenek bu, bazılarında.
Sahte kakao çekirdekleri gibi
Mezoamerikan topluluklarının yaşadıkları yerlerde – Azteklerle birebir topraklarda yani – yapılan hafriyatlarda enteresan bulgulara ulaşıldı. Malum o periyotlarda kakao çekirdeği çok çok değerli bir besin unsuruydu. Fakat yalnızca çikolota üretiminde kullanılan bir unsur de değildi. Ticarette, her türlü alışverişte para olarak da kullanılmıştı. Bir bedel satın alma aracıydı yani. Onu veriyorsun, almak istediğin her neyse onu alıyorsun. Bu işte kullanılıyordu. Biliminsanlarını şaşırtan enteresan bulgulardan biri şuydu; bölgede binlerce uydurma kakao çekirdeği de bulunmuştu. Kakao çekirdeğinin düzmecesi nasıl olur bilemem lakin, -kedi bokundan yapıldığını belirteyim yeniden de – ne hedefle kullanıldığını biliyoruz. Bir tıp düzmece para imalatı demek ki bu. Periyodun kalpazanı, gerçekleri yerine bu düzmece kakao çekirdeklerini sürmüş “tedavül”e. Kalpazanın yaratıcılığı vakit, yer tanımıyor. Kalpazan başı insan tipinin en istikrarlı modülü zira. Hiç değişmiyor hakikaten.
Benzetmeyi umarım güzel görür, üzerine de alınmazsın. Ben, tahminen de çok gerekmezdi lakin, yalnızca yaratıcı zekanın olmadık yerlerde ortaya çıkışına farklı bir vakit diliminden örnek vermek hedefiyle hatırlatayım istedim bunu.
Emek-üretim sürecinde yer alacak sabrı olmayan, ancak emeği sıfırlayan kurnazlığa bir oldukça sahip olan antik periyot kalpazanının, kedi bokundan düzmece kakao çekirdeği üretmeye harcadığı vakte, – ki ne zahmetlidir kimbilir- bakar mısın?
Kırılma dedim ancak dayanamayıp yazacağım; hani sen de bu kadar zahmete girip kedi bokundan kakao çekirdeği misali, gerçek olmayan, en azından samimiyetten mahrum bildiriler üretip yolluyorsun. “Tedavül”e soktuğun laflar, yapmacık, geçersiz laflar yani. Yapma bunu. Bankacılık tabirleriyle dolu iletisinin düzmece kakao çekirdeğinden bir farkı yok ki. İkisi de düzmece. Bu kadar vakit harcamana ne gerek var ayrıyeten? Süslemeden, vıcıklaştırmadan yaz ne yazacaksan.
Mutlulukla banka yanyana gelmez ayrıyeten. En azından benim de (bir zamanlar) ortalarında bulunduğum bireyler için. Yani son on yılı saymazsak, yaklaşık otuz yıl boyunca banka hesabı olmayan bana yolluyorsun bunu. Haydi senin üzere düşüneyim ben de, çok da cimrisin üstelik, “banka hesabıma” “sevgi” yatırmakta. 365 günle sınırlamışsın topu topu. Yapabilen tüm ömür uzunluğu “yatırabilir” sevgiyi o hesaba. Senin yazdığın dilekler sakızlardan çıkan dilek kağıtlarında da var. Ayrıyeten neden harcayayım “yatırdığın sevgiyi”? Benim de, her ne kadar hiç uygulamayı beceremesem de “tutumluluk” denen kavram nedir haberim var. Kolay sunulmadığı için, sunulan kadarını muhafaza uğraşında bir “sevgi” tasarrufçusuyum ben. Bu yüzden yani.
Bana bir daha telefonla bildiri yollama. Rehberinde her nasılsa yer almış biri olduğumu biliyorum. Yapma. Senin için özelsem, buna uygun davran. İki söz lakin içten olsun yazdığın. Dumanla işaretleşip, yazışalım seninle, razıyım. Gökyüzüne yazıyor olacağız bir manada, herkes görür birbirimiz için ne dilediğimizi. Ne hoş.
Yılbaşında bayramlarda daima memnunluk diliyorum senin için.
Sevgi dileklerini yazacağın bir gökyüzün olsun daima.
