Sivas’ın meşhur obruklarından birini arıyorduk. Az gittik uz gittik. En sonunda bir köye geldiğimizde navigasyon “Geldiniz” dedi. Lakin etrafta obruk gibisi bir şey yoktu. Bir köydeydik. Oysaki navigasyonun “Geldiniz” dediği Obruk Köyü’ymüş. Sonuç olarak biz dağları taşları aştık lakin o obruğu bulamadık. Lakin tekrar de geçtiğimiz yollar ve gördüğümüz görüntüler bu seyahate değdi. Obruk görmek için değil ancak bozkırın hoşluklarını görmek için vaktiniz varsa bu rotayı takip edebilirsiniz.
Bir sonraki durağımız Sızır Şelalesi’ydi. Bu kez navigasyon meselesiz götürdü. Hem de o denli sıcak bir anda vardık ki kendimi giysilerimle şelalenin altında buldum. Şelale Göksu Çayı üzerinde. Sızır Ormanları’nın içinden geçen çay, geniş bir alandan aşağıya dökülüyor. Suya girmek istemeyenler ahşap yürüme platformu üzerinden nefis görünümün tadını çıkarabilir. Şelale, etrafıyla birlikte sit alanı, müdafaa altında. Etraftaki ağaçlık alanda çokça piknik yapan gördüm. “Keşke çöplerimizi de bu hoşluğun içinde bırakmasak” diye söylenerek şelaleden ayrılıp rotamızı Şuğul Kanyonu’na çevirdik.
Vadiyi bulabilmek için gece oluncaya kadar araç sürdük iki bayan. Gecenin karanlığında navigasyonun “Geldiniz” dediği noktadan yolun sonuna kadar devam ederek Şuğul Kanyonu’nun girişindeki tesise ulaşmayı başardık. Tesis girişinde kamelyaların içine çadırımızı kurup telefonlarımızı şarj ettik ve çay içtik.
Şuğul Kanyonu
Sabah kanyona gitmek üzere ayrıldık. Sıcak bir güne uyandık. Sabah erken giderseniz kanyona gölge düşmüyor ve tek sözle süper bir renge sahip kanyonun cam üzere berrak sularını görebiliyorsunuz. Kanyonun içine giden yürüyüş parkurları var. Aşikâr bir noktadan sonra suya girmeniz gerekebiliyor. Islanmaya müsait bir ayakkabı giymenizi tavsiye ederim. İncesu Köyü’nden başlayan kanyonun uzunluğu 16 kilometre. Teknik geçiş gerektirmeyen fakat yer yer yüzmeyi gerektiren bir yer. Fakat ben maalesef tamamını geçmedim. Kanyonun buz üzere suyundan çekindim. Biz tersten girdiğimiz için bir setle suyun tutulduğu yere kadar gittik. Yolda şelaleler var. Çokça altına girip serinledik.
Finale en çok görmeyi istediğim yeri bırakmıştım. Gökpınar Gölü…
Göl, birinci evvel fotoğraflarından görüp âşık olduğum bir yer oldu. Tabiat mükemmeli gölü görmek için uçarak gittim resmen. Halbuki ne kadar kalabalıkmış! Girişinde bir otopark var. Yer gök otomobil. Aslında hedefim gölde dalış yapmaktı fakat “Dalış yapılmıyor artık” dediler. Benim için çok üzücü bir durumdu.
Gölün en derin yeri 16 metre civarında. İçinde deniz bisikletiyle dolaşabiliyorsunuz. Yüzmek yasak. Etrafı çevrilmiş. Yürüyerek dolaşabiliyorsunuz. Göle nazır kamelyalarda kendinize bir yer bulup bu görünümün tadını çıkarabiliyorsunuz. Gelelim rengine. Hayatımda bu kadar hoş renkte bir göl görmedim. O kadar berrak ki gölün tabanını çok rahat görebiliyorsunuz. Aslında orada kamp yapma hayaliyle gitmiştim ancak kamp da yapılamıyor maalesef. İstek ettiklerimi yapamamış olsam da gölün hoşluğu tüm aksilikleri unutturdu.
Buz üzere sular
“Sızır Şelalesi’ne o denli sıcak bir anda vardık ki kendimi şelalenin altında buldum. Şelale Göksu Çayı üzerinde. Sızır Ormanları’dan geçen çayın buz üzere suları geniş bir alandan aşağıya dökülüyor.”
