İstanbul’da Göktürk taraflarında ailesiyle birlikte bir at çiftliği olan arkadaşım Bülent Alkuzu götürmüştü birinci kere beni Mağlova Kemeri’ne… Kemerburgaz Kent Ormanı’ndan yürümüştük. Bu sefer “Bahar sen yaparsın” deyip, bana yolu tanım edip yolladı. Yalnız değilim, yanımda arkadaşım Cihan Çağlayan var. İkimiz de tanımı anlamış üzere duruyorduk lakin ormanlık alanda ne bir tabela ne öteki yönlendirme var; kaybolmak bizim için an problemi oldu natürel. Bülent’in tanımına nazaran ağaçların içindeki patika yoldan yürüyüp üstteki geniş toprak yola ulaşacağız. Sonra sola dönüp beyaz kulübeyi görene kadar yürüyeceğiz. Beyaz kulübenin oradan Başhavuz’a kadar devam edeceğiz. Sonra bla bla… Biz daha birinci geniş toprak yolda dinlediğimiz her şeyi unuttuğumuz için ve benim de aklımda yalnızca Başhavuz kaldığı için navigasyona yazıyorum tekrar.
Navigasyon Başhavuz’u ve Mağlova Kemeri’ni gösteriyor. Başhavuz’un etrafını tel örgülerle çevirmişler. Birinci geldiğimde üstüne tırmanmış ve içine akan suları seyretmiştim… Buradan sonra yeniden kayboluyoruz. Ormanda olabiliriz lakin sonuçta İstanbul’dayız. Yol üstünde derme çatma konutlar görüyoruz. Köpekler takılıyor peşimize. Bölgede çokça köpek var lakin devamlı gönüllüler tarafından beslendikleri için zararsızlar. Uzaktan Mağlova Kemeri’ni görünce rahatlıyoruz. Su kenarından kemere kadar yürümek kolay değil. Çok dikkatli geçiyoruz… Keyif veriyor mu? Evet! Lakin içimdeki ses ‘Bir yere de kolay git be Bahar’ diyor. Maksadımız yürümek olmasa otomobille kemerin tabanına kadar ulaşılabiliyor. Lakin aracıyla gidecek olanlara navigasyonun yanlış yollara saptırdığını ve bir yandan da tabelaları takip etmeniz gerektiğini söylemeliyim.
Piramit ayakları eşsiz
Su kenarından yürürken bir süre sonra Mağlova Kemeri’ni görüyorsunuz. O imaj beşere daha bir şevk veriyor. Ulaştığımız anda evvel durup seyrediyoruz. Aşağıdan o denli mükemmel ki! Mimar Sinan’ın inşa ettiği mescitlerdeki akustik burada da var. Sel baskınlarından korumak ve içinden geçen suyun yüksek debisinden ziyan görmemesi için üç farklı tedbir alınarak yapılmış. Piramit formundaki ayak sistemi dünyada tek. 33 farklı iç kemeri ‘Allah’a şükürle’ ilgilendiriliyor. İki farklı cepheden bakıldığında düşey çizgileri farklı tarafta görünüyor. Mağlova Kemeri’nin içine girdikten sonra bir tünelden ilerleyip merdivenleri çıkıyoruz. Ortadaki köprüden karşıya geçiyoruz, üst kısımdan da İstanbul’a su gidiyor. Suyun kirlenmemesi için üstü kapalı tasarlanmış. Suyun taşındığı yer bir insanın yürüyebileceği düzeyde, aşağı üst 170 santimetre. Köprüde fotoğraf çekerken kendimizi kaybediyoruz.
Üzerinde yürümeyin!
Geldiğimiz yoldan geri dönüp Mağlova Kemeri’nin duvarlarının yanındaki patikadan üst tırmanıyoruz. Duvarın üstüne çıktığımızda çantadan da termos çıkıyor; yiyecekler yanına katılıyor. Kahvaltımızı ederken uzakta kalan kenti seyrediyoruz. Hem İstanbul’dayız hem bir o kadar uzakta. Benim burada yapacaklarım bitmedi daha. Birinci geldiğimde kemerin doruğuna çıkmıştım ve o vakit mecnun üzere yükseklik endişem vardı. Ortadan geçen vakitte endişemi yendim ve yine oraya çıkmaya hazırım.
Mağlova Kemeri’nin üstünde yürümeye başlıyoruz. Birden düdükler ötüyor. Biri el kol hareketleriyle beni çağırıyor. Meğerse bekçi koymuşlar ve üstüne çıkmayı yasaklamışlar. Nereden bileyim! Aman siz yapmayın. Dönüş yoluna geçtiğimizde tekrar Bülent’i arıyoruz; tekrar ve güzelce tanım ediyor. Pekala biz ne yapıyoruz? Ağaçların ortasına dalıp kayboluyoruz… İnternet çekiyor. Başhavuz’u yazıyorum navigasyona. Lakin bu sefer işimiz sıkıntı, ormanın içi diken dolu. Haritada gördüğünüz yere geçemiyorsunuz. Baş lambamız da yok. Arkadaşım Cihan akşam olup hava kararacak kaygısıyla önden yol açıyor. Ben alışkınım kaybolmaya. Sıfır tasa. En sonunda suyun kenarına tekrar inmeyi başarıyoruz. Arkadaşım kedilerin saldırısına uğramış üzere. Pantolonu tırmık içinde. “Abla akupunktur olsam bu kadar iğne yemezdim” diyor.
Kemere yürüyerek gitmek istiyorsanız ormana dalmalısınız ve bu epey şiddetli bir yol. “Böyle maceralar sevmem” diyenler otomobille da yapının tabanına kadar gidebilir.
Benim de dizime saplanan diken sanırım kemiğe kadar gitti. Acayip sızlıyor. Niçin bu türlü şeyler daima benim başıma geliyor bilmiyorum… Yürüyüş yapacaksanız ormana dalmayın; dalacaksanız da yanınızda bahçe makası olsun. Yürüyüş yapmak istemeyen, “Ben bu türlü maceralar sevmem” diyenler, otomobiline atlayacak, mis üzere kemerin tabanına kadar gidecek. Hatta otomobilinde oturup uzun uzun Mağlova Kemeri’ni seyredecek. Daha keyifçiler masasını, sandalyesini kapıp kemere karşı piknik yapacak. Çocuklu olanlar daha gerideki çocuk ve oyun alanına yakın yerden piknik masalarını kullanacak. Çocuğu oynarken masasını kuracak. Vallahi benim bile hoşuma gitti bu planlar. Üçüncü kere gidersem bu türlü yapacağım. Daima macera daima macera, nereye kadar!
LÜTFEN, ÇÖP ATMAYIN!
Parkur yürüyüşü, ateşsiz piknik en iyisi
* Tamamı 5 milyon 526 bin metrekareden oluşan Kemerburgaz Kent Ormanı’nın beşte biri hizmete açılmış durumda. Seyir, macera, eğitim ve spor alanları; oyun parkı, kamelyalar üzere imkânlar var.
* Yakınında Beltur’un iki kafesi mevcut, buralarda yemek yiyebilirsiniz.
* Bisiklet ve akülü bisiklet kiralayabilirsiniz.
* Mimar Sinan’ın imzasını taşıyan kemer, 456 yıl evvel yapılmış. Harika Süleyman’ın buyruğuyla imaline başlanan kemer, 1563’te 24 saat süren bir fırtınada yıkılınca çok farklı bir teknikle baştan inşa ediliyor. Mağlova Kemeri dünya su mimarisinin başyapıtı ve hâlâ kente su taşımaya devam ediyor.
* Kemer 36 metre yüksekliğinde ve 258 metre uzunluğunda. Alt katında 8 büyük göz, üst katında 8 küçük göz var.
* Ormana araç giriş fiyatı 20 lira, yaya fiyatsız. Su kemeri sabah 8.00 akşam 20.00 ortası açık.
* Her yerde olduğu üzere Mağlova Su Kemeri’ni de çöp deryasına çevirmişiz. Lütfen atmayın. Geleceğe bıraktığımız dünya pak ve yaşanır olsun. Sizin, benim, hepimizin çocukları için.
