Müjdat Gezen, usta oyuncu Cüneyt Arkın’ın hayatını kaybettiği geceyi Cumhuriyet’teki yazısında anlattı.
“Üç gün evvel Betül telefon etti: ‘Zor nefes alıyor’ dedi. Çabucak aile hekimim Gündüz’ü konutuna yolladım” diyen Gezen, Arkın’ın telefonda kendisine, “Nefesim yeterli değil ya” dediğini söyledi.
Arkın’ın KOAH olduğunu belirten Müjdat Gezen, o günü, “Bir alet vardı oksijen veren. O alet getirildi konuta. Tabip Gündüz Yavuzer telefonda bana: ‘Pek âlâ görmedim’ dedi… Gece yarısı uyanmış ve kalbi durmuş. Hekimler çok uğraş göstermişler lakin abimi geri döndürememişler” diye anlattı.
Müjdat Gezen, yazısının devamında Cüneyt Arkın’ın için şöyle yazdı:
“Onu o kadar özleyeceğim ki… Daima hoş günlerimiz oldu birlikte. Aile dostum canım ciğerim, Betül’ün canı ciğeri, evlatlarının can babasıydı. Bizim tiyatroda sevmeyeni yoktu. Bütün takımım telefonla arayıp ağlıyorlar. Ben de ağlıyorum. Çok ağlıyorum. Onu Zincirlikuyu’daki yerine götürdük. Artık nefes almaya gereksinimi yok. Aslanlar üzere adam bize veda etti ve gitti. Bu dünyadan bir Fahrettin Cüreklibatır geçti. İz bıraktı çok. Bir gözümde yaş var onu kaybettim diye, başka gözümde memnunluk var onu yakından tanıdım diye… Rahat uyu abim. Nasıl olsa bir gün yeni bir sinemada yahut oyunda oynayalım. Sen jön ol, ben bön olayım. Finalde el ele çıkıp seyircimizi selamlayalım. Bu tarafta olması kural değil abim.”
Müjdat Gezen, usta oyuncu Cüneyt Arkın’ın hayatını kaybettiği geceyi Cumhuriyet’teki yazısında anlattı.
“Üç gün evvel Betül telefon etti: ‘Zor nefes alıyor’ dedi. Çabucak aile hekimim Gündüz’ü konutuna yolladım” diyen Gezen, Arkın’ın telefonda kendisine, “Nefesim yeterli değil ya” dediğini söyledi.
Arkın’ın KOAH olduğunu belirten Müjdat Gezen, o günü, “Bir alet vardı oksijen veren. O alet getirildi konuta. Tabip Gündüz Yavuzer telefonda bana: ‘Pek âlâ görmedim’ dedi… Gece yarısı uyanmış ve kalbi durmuş. Hekimler çok uğraş göstermişler lakin abimi geri döndürememişler” diye anlattı.
Müjdat Gezen, yazısının devamında Cüneyt Arkın’ın için şöyle yazdı:
“Onu o kadar özleyeceğim ki… Daima hoş günlerimiz oldu birlikte. Aile dostum canım ciğerim, Betül’ün canı ciğeri, evlatlarının can babasıydı. Bizim tiyatroda sevmeyeni yoktu. Bütün takımım telefonla arayıp ağlıyorlar. Ben de ağlıyorum. Çok ağlıyorum. Onu Zincirlikuyu’daki yerine götürdük. Artık nefes almaya gereksinimi yok. Aslanlar üzere adam bize veda etti ve gitti. Bu dünyadan bir Fahrettin Cüreklibatır geçti. İz bıraktı çok. Bir gözümde yaş var onu kaybettim diye, başka gözümde memnunluk var onu yakından tanıdım diye… Rahat uyu abim. Nasıl olsa bir gün yeni bir sinemada yahut oyunda oynayalım. Sen jön ol, ben bön olayım. Finalde el ele çıkıp seyircimizi selamlayalım. Bu tarafta olması kural değil abim.”
