Şanlıurfa’daki IŞİD davasının belgeleri Ankara’daki 10 Ekim Ankara Tren Garı katliamı ile ilgili yargılama evrakına girdi. Buna nazaran; kendisini “2014 yılı Ekim ayında DAİŞ (IŞİD) terör örgütüne katılmak için Suriye’ye gittim. Kimse bana, ‘gitme’ demedi. Bana ‘Git PKK ile savaş’ dediler” sözleri ile savunan sanık Ahmet Sami Karabilgin hakkında, 2018’de “ceza verilmesine yer olmadığı” kararı verildiği ortaya çıktı. Suriye’de eşleri ile birlikte faaliyet gösteren ve IŞİD üyesi oldukları tezi ile yargılanan beş bayan da “Eşlerinin örgüt bünyesinde faaliyet göstermesinin örgüt üyesi olarak organik yapıya dahil olduğu manasına gelemeyeceği” gerekçesiyle beraat ettirildi.
IŞİD’in 10 Ekim 2015 tarihinde Ankara Tren Garı’nda düzenlediği katliam ile ilgili yargılamada, Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde firari sanıklar istikametinden süren davanın belgesine; Şanlıurfa’da yargılanan IŞİD üyesi Ahmet Sami Karabilgin hakkındaki evraklar eklendi.
Buna nazaran; Karabilgin ile beş bayan, Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın hazırladığı iddianamede “silahlı terör örgütü üyesi” olmakla suçlandı. Ankara’daki belgeye eklenen evraklara nazaran; Karabilgin, Şanlıurfa 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nde 21 Aralık 2017 tarihinde yaptığı savunmada, IŞİD’e nasıl katıldığını şöyle anlattı:
“Ben Konya’ da galericilik yapardım. 2014 yılı Ekim ayında DAİŞ (IŞİD) terör örgütüne katılmak için Suriye’ye gittim. Ben Türkiye’ ye gelmek için 1 yıldan beridir uğraşıyordum. Geri gelmek için 12 bin Amerikan doları ödedim. Kardeşim Şanlıurfa Valiliği ile irtibata geçerek beni geri getirdiler. Ben giderken kimse bana, ‘gitme’ demedi. Hatta giderken kolluk kuvvetleri bana baklava veriyorlardı. Bana ‘Git PKK ile savaş’ dediler. Ben yanılgıya düştüm. Fakat kimse bana ‘gitme’ demedi. Ben sonu çok rahat, kolay bir formda geçtim. Askerler bize sıcak ekmek gönderiyorlardı. Oraya gitmek için teşvik ediliyorduk. Oradan gelmek isteyenler ile ilgili tüm bildikleri anlattım. Orada bulunan astsubay ve bordo bereli uzman çavuşlar vardı onlara anlattım. Orada bulunan Türklerin birçok öldü. Sağ kalan az bir kişi vardı. DAİŞ terör örgütü hala devam ediyor. Ben 10 gün boyunca köy köy geldim. Gelirken az kaldık. PKK’lılar beni yakalasaydı öldürürlerdi. Bir yıldır kaçmaya çalışıyorum.”
‘Ambulansla taşıdım’
Karabilgin, Suriye’de birinci olarak Haseki’de kaldığını ve burada PKK ile çatışan ve yaralanan IŞİD’lileri ambulans aracıyla taşıdığını, ayrıyeten 2 hafta silahlı eğitim aldığını açıkladı.
Karabilgin, “Ambulans sürücülüğü yaparken yaralıları çıkarma esnasında ben de yaralandım. Yaklaşık bir yıl hastanede yattım. Daha sonra DEAŞ’a ilişkin hastanede vazifeye başladım. Örgütün bana vermiş olduğu kod ismi Abu Cafer’di. Lakin ben bu ismi kullanmıyordum” dedi.
Karabilgin, Adana’da 2014 yılında öldürülen gazeteci Kadri Bağdu cinayetinin failleri ortasında gösterilen Talip Güler ile tanıştığını da söyledi.
Karabilgin ile bir arada yargılanan bayanlardan A.T. ise eşiyle birlikte Suriye’de Elbab ve Rakka’ya gittiğini ve eşi öldükten sonra Talip Güler ile evlendiğini aktardı. A.T., IŞİD’li olmadığını ve Suriye’de yalnızca konutta çocuk baktığını lisana getirdi.
IŞİD’li Talip Güler’in kardeşi G.K. ise Suriye’ye eşiyle gittiğini söyleyerek, gidiş nedenini şöyle anlattı:
“Eşim S.K., 3 yıl evvel Kobani olaylarından ötürü Adana otogarında bir tane adam Allah’a küfrediyor. Eşim de ona ‘Küfretme’ diyor. Adam küfredince edince eşim de adamın bacağına bir tane sıkıyor. O vakit ambulans geç gelince adam kan kaybından ölüyor. Ondan sonra eşim yurt dışına kaçtı. Yaklaşık 3 ay sonra ben eşimin yanına gittim Adana’da öldürülen bir gazeteci olayı da ağabeyim Talip’in üzerine atılıyor. Ağabeyim özgür bırakılmasına karşın PKK peşini bırakmıyor. Bu olaylardan ötürü bende onlarla birlikte gittim.”
Talip Güler’in eşi S.S. ise “bilmiyorum. Yalnızca daha sonradan duyduğum kadarıyla uçak bombası ile vefat ettiğini öğrendim. Benim eşim Suriye’ye mecburiyetten gitti. Bende eşimi çok sevdiğimden ötürü onunla birlikte gittim. Eşim Talip’in de DEAŞ ile rastgele bir ilgi ve alakası yoktur. Mecburiyetten ötürü Suriye’ye gitmiştik. Suriye’ye gittiğimden ötürü pişmanım. Benim DEAŞ ile rastgele bir ilgi ve alakam yoktur” diye kendini savundu.
Diğer iki bayan da hatasız olduklarını ve eşleriyle birlikte yalnızca Suriye’ye gittiklerini savundu. Mahkemenin 18 Mayıs 2018 tarihli duruşmasında savcı mütalaasını verdi. Karabilgin’in itirafçı olduğu gerekçesiyle aktif pişmanlık kararlarından yararlanmasını isteyerek, ceza verilmemesi talebinde bulundu. Karabilgin ile birlikte yargılanan başka dört sanık hakkında ise terör örgütü üyeliği hatasından ceza verilmesini istedi. Mahkeme, 5 Temmuz 2018 tarihli duruşmada, savcılığın; “silahlı terör örgütü üyeliğinden” cezalandırılmasını istediği beş sanığa beraat, Karabilgin’e ise ceza verilmesine yer olmadığına karar verdi. Mahkeme lideri, oyçokluğu ile alınan bu karara muhalif kaldı.
Mahkeme heyetinin gerekçeli kararında ise Karabilgin’in IŞİD üyesi olduğunu, silahlı eğitim aldığı ve kalaşnikof kullandığını, IŞİD’den maaş aldığını ve PKK ile çıkan çatışmada yaralandığını ve daha sonra ambulans sürücülüğü yaptığını anlatarak, Karabilgin’in itirafçı olduğu için cezalandırılmadığını açıkladı.
‘Örgüt üyesi olduğu manasına gelmez’
Diğer beş bayanın da eşleriyle birlikte Suriye’ye gittiğini aktaran mahkeme heyeti, bu bayanlar hakkında beraat kararının münasebetini açıklarken şu yorumda bulundu:
“…eşlerinin örgüt bünyesinde faaliyet göstermesinin ve yalnızca Suriye’de terör örgütünün hakim bulunduğu yerlerde eşleri ile birlikte bulunmalarının sanıkların örgüt üyesi olarak organik yapıya dahil olduğu manasına gelemeyeceği ve sanıkların örgüt üyesi olarak kabul edilemeyeceği…”
‘Kadınlar IŞİD üyesi’
Karara muhalefet şerhi koyan mahkeme lideri ise bayanların eşleriyle birlikte IŞİD’in içerisinde yer aldıklarını bildirerek, terör örgütü üyeliği hatasından cezalandırılmaları gerektiğini bildirdi. Mahkeme lideri şerhinde şunları kaydetti:
“… Şanlıurfa 2. Sulh Ceza Hakimliğinde müdafi huzurunda motamot tekrar ettikleri, sanıkların DEAŞ isimli silahlı terör örgütünün Suriye ülkesinde denetim altında bulunan bölgelerde yaşamış olmaları, yaşadıkları yerin DEAŞ denetiminden çıkması sonrası, bulundukları bölgeyi terk edip, DEAŞ’ın bir öbür denetim altında tuttuğu bölgeye gitmeleri ve daima yer değiştirmiş olmaları, bu durumun sanıkların örgütün güdümünde ve örgüte bağlı olarak hareket ettiklerini gösterdiği, sanıkların Türkiye’ye geliş tarihlerinin DEAŞ silahlı terör örgütünün dağılma sürecine girdiği periyoda denk gelmesi ve sanıkların uzun bir müddet örgütün denetim ettiği bölgelerde bulunmaları, sanıkların DEAŞ silahlı terör örgütüne organik olarak bağlı olup, örgüt talimatına nazaran hareket ettikleri, örgüt kararları ve hareket alanına nazaran Suriye ülkesinde yer değiştirdikleri, sanıkların ailevi, toplumsal ve ekonomik hayatlarını DEAŞ terör örgütünün kurallarına nazaran ve bu örgütün içerisinde dizayn ettikleri, sanıkların DEAŞ’ın denetiminde bulunan bölgelerde bulundukları mühletler göz önünde bulundurulduğunda sanıkların DEAŞ silahlı terör örgütünün talimatı dışında hareket etmelerinin hayatın olağan akışına uygun olmadığı…”
Şanlıurfa’daki IŞİD davasının belgeleri Ankara’daki 10 Ekim Ankara Tren Garı katliamı ile ilgili yargılama evrakına girdi. Buna nazaran; kendisini “2014 yılı Ekim ayında DAİŞ (IŞİD) terör örgütüne katılmak için Suriye’ye gittim. Kimse bana, ‘gitme’ demedi. Bana ‘Git PKK ile savaş’ dediler” sözleri ile savunan sanık Ahmet Sami Karabilgin hakkında, 2018’de “ceza verilmesine yer olmadığı” kararı verildiği ortaya çıktı. Suriye’de eşleri ile birlikte faaliyet gösteren ve IŞİD üyesi oldukları tezi ile yargılanan beş bayan da “Eşlerinin örgüt bünyesinde faaliyet göstermesinin örgüt üyesi olarak organik yapıya dahil olduğu manasına gelemeyeceği” gerekçesiyle beraat ettirildi.
IŞİD’in 10 Ekim 2015 tarihinde Ankara Tren Garı’nda düzenlediği katliam ile ilgili yargılamada, Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi’nde firari sanıklar istikametinden süren davanın belgesine; Şanlıurfa’da yargılanan IŞİD üyesi Ahmet Sami Karabilgin hakkındaki evraklar eklendi.
Buna nazaran; Karabilgin ile beş bayan, Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın hazırladığı iddianamede “silahlı terör örgütü üyesi” olmakla suçlandı. Ankara’daki belgeye eklenen evraklara nazaran; Karabilgin, Şanlıurfa 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nde 21 Aralık 2017 tarihinde yaptığı savunmada, IŞİD’e nasıl katıldığını şöyle anlattı:
“Ben Konya’ da galericilik yapardım. 2014 yılı Ekim ayında DAİŞ (IŞİD) terör örgütüne katılmak için Suriye’ye gittim. Ben Türkiye’ ye gelmek için 1 yıldan beridir uğraşıyordum. Geri gelmek için 12 bin Amerikan doları ödedim. Kardeşim Şanlıurfa Valiliği ile irtibata geçerek beni geri getirdiler. Ben giderken kimse bana, ‘gitme’ demedi. Hatta giderken kolluk kuvvetleri bana baklava veriyorlardı. Bana ‘Git PKK ile savaş’ dediler. Ben yanılgıya düştüm. Fakat kimse bana ‘gitme’ demedi. Ben sonu çok rahat, kolay bir formda geçtim. Askerler bize sıcak ekmek gönderiyorlardı. Oraya gitmek için teşvik ediliyorduk. Oradan gelmek isteyenler ile ilgili tüm bildikleri anlattım. Orada bulunan astsubay ve bordo bereli uzman çavuşlar vardı onlara anlattım. Orada bulunan Türklerin birçok öldü. Sağ kalan az bir kişi vardı. DAİŞ terör örgütü hala devam ediyor. Ben 10 gün boyunca köy köy geldim. Gelirken az kaldık. PKK’lılar beni yakalasaydı öldürürlerdi. Bir yıldır kaçmaya çalışıyorum.”
‘Ambulansla taşıdım’
Karabilgin, Suriye’de birinci olarak Haseki’de kaldığını ve burada PKK ile çatışan ve yaralanan IŞİD’lileri ambulans aracıyla taşıdığını, ayrıyeten 2 hafta silahlı eğitim aldığını açıkladı.
Karabilgin, “Ambulans sürücülüğü yaparken yaralıları çıkarma esnasında ben de yaralandım. Yaklaşık bir yıl hastanede yattım. Daha sonra DEAŞ’a ilişkin hastanede vazifeye başladım. Örgütün bana vermiş olduğu kod ismi Abu Cafer’di. Lakin ben bu ismi kullanmıyordum” dedi.
Karabilgin, Adana’da 2014 yılında öldürülen gazeteci Kadri Bağdu cinayetinin failleri ortasında gösterilen Talip Güler ile tanıştığını da söyledi.
Karabilgin ile bir arada yargılanan bayanlardan A.T. ise eşiyle birlikte Suriye’de Elbab ve Rakka’ya gittiğini ve eşi öldükten sonra Talip Güler ile evlendiğini aktardı. A.T., IŞİD’li olmadığını ve Suriye’de yalnızca konutta çocuk baktığını lisana getirdi.
IŞİD’li Talip Güler’in kardeşi G.K. ise Suriye’ye eşiyle gittiğini söyleyerek, gidiş nedenini şöyle anlattı:
“Eşim S.K., 3 yıl evvel Kobani olaylarından ötürü Adana otogarında bir tane adam Allah’a küfrediyor. Eşim de ona ‘Küfretme’ diyor. Adam küfredince edince eşim de adamın bacağına bir tane sıkıyor. O vakit ambulans geç gelince adam kan kaybından ölüyor. Ondan sonra eşim yurt dışına kaçtı. Yaklaşık 3 ay sonra ben eşimin yanına gittim Adana’da öldürülen bir gazeteci olayı da ağabeyim Talip’in üzerine atılıyor. Ağabeyim özgür bırakılmasına karşın PKK peşini bırakmıyor. Bu olaylardan ötürü bende onlarla birlikte gittim.”
Talip Güler’in eşi S.S. ise “bilmiyorum. Yalnızca daha sonradan duyduğum kadarıyla uçak bombası ile vefat ettiğini öğrendim. Benim eşim Suriye’ye mecburiyetten gitti. Bende eşimi çok sevdiğimden ötürü onunla birlikte gittim. Eşim Talip’in de DEAŞ ile rastgele bir ilgi ve alakası yoktur. Mecburiyetten ötürü Suriye’ye gitmiştik. Suriye’ye gittiğimden ötürü pişmanım. Benim DEAŞ ile rastgele bir ilgi ve alakam yoktur” diye kendini savundu.
Diğer iki bayan da hatasız olduklarını ve eşleriyle birlikte yalnızca Suriye’ye gittiklerini savundu. Mahkemenin 18 Mayıs 2018 tarihli duruşmasında savcı mütalaasını verdi. Karabilgin’in itirafçı olduğu gerekçesiyle aktif pişmanlık kararlarından yararlanmasını isteyerek, ceza verilmemesi talebinde bulundu. Karabilgin ile birlikte yargılanan başka dört sanık hakkında ise terör örgütü üyeliği hatasından ceza verilmesini istedi. Mahkeme, 5 Temmuz 2018 tarihli duruşmada, savcılığın; “silahlı terör örgütü üyeliğinden” cezalandırılmasını istediği beş sanığa beraat, Karabilgin’e ise ceza verilmesine yer olmadığına karar verdi. Mahkeme lideri, oyçokluğu ile alınan bu karara muhalif kaldı.
Mahkeme heyetinin gerekçeli kararında ise Karabilgin’in IŞİD üyesi olduğunu, silahlı eğitim aldığı ve kalaşnikof kullandığını, IŞİD’den maaş aldığını ve PKK ile çıkan çatışmada yaralandığını ve daha sonra ambulans sürücülüğü yaptığını anlatarak, Karabilgin’in itirafçı olduğu için cezalandırılmadığını açıkladı.
‘Örgüt üyesi olduğu manasına gelmez’
Diğer beş bayanın da eşleriyle birlikte Suriye’ye gittiğini aktaran mahkeme heyeti, bu bayanlar hakkında beraat kararının münasebetini açıklarken şu yorumda bulundu:
“…eşlerinin örgüt bünyesinde faaliyet göstermesinin ve yalnızca Suriye’de terör örgütünün hakim bulunduğu yerlerde eşleri ile birlikte bulunmalarının sanıkların örgüt üyesi olarak organik yapıya dahil olduğu manasına gelemeyeceği ve sanıkların örgüt üyesi olarak kabul edilemeyeceği…”
‘Kadınlar IŞİD üyesi’
Karara muhalefet şerhi koyan mahkeme lideri ise bayanların eşleriyle birlikte IŞİD’in içerisinde yer aldıklarını bildirerek, terör örgütü üyeliği hatasından cezalandırılmaları gerektiğini bildirdi. Mahkeme lideri şerhinde şunları kaydetti:
“… Şanlıurfa 2. Sulh Ceza Hakimliğinde müdafi huzurunda motamot tekrar ettikleri, sanıkların DEAŞ isimli silahlı terör örgütünün Suriye ülkesinde denetim altında bulunan bölgelerde yaşamış olmaları, yaşadıkları yerin DEAŞ denetiminden çıkması sonrası, bulundukları bölgeyi terk edip, DEAŞ’ın bir öbür denetim altında tuttuğu bölgeye gitmeleri ve daima yer değiştirmiş olmaları, bu durumun sanıkların örgütün güdümünde ve örgüte bağlı olarak hareket ettiklerini gösterdiği, sanıkların Türkiye’ye geliş tarihlerinin DEAŞ silahlı terör örgütünün dağılma sürecine girdiği periyoda denk gelmesi ve sanıkların uzun bir müddet örgütün denetim ettiği bölgelerde bulunmaları, sanıkların DEAŞ silahlı terör örgütüne organik olarak bağlı olup, örgüt talimatına nazaran hareket ettikleri, örgüt kararları ve hareket alanına nazaran Suriye ülkesinde yer değiştirdikleri, sanıkların ailevi, toplumsal ve ekonomik hayatlarını DEAŞ terör örgütünün kurallarına nazaran ve bu örgütün içerisinde dizayn ettikleri, sanıkların DEAŞ’ın denetiminde bulunan bölgelerde bulundukları mühletler göz önünde bulundurulduğunda sanıkların DEAŞ silahlı terör örgütünün talimatı dışında hareket etmelerinin hayatın olağan akışına uygun olmadığı…”
